Μπορεί να ακουστεί παράξενο, όμως άκουσα συναδέλφους μου (και μάλιστα ηλικιών 30 και), να λένε ότι δε θυμούνται να έχουν ζήσει ποτέ μπλακάουτ. Υπάρχουν περιπτώσεις που, εξαιτίας κάποιου κεραυνού ή κάποιου τυφώνα, κόβονται ορισμένα καλώδια και γίνεται διακοπή ρεύματος, όμως στις περιπτώσεις αυτές η διακοπή αποκαθίσταται σε μερικές ώρες το πολύ. Στην Ιαπωνία, το ρεύμα και το νερό –αυτά δηλαδή που είναι απαραίτητα για τη ζωή μας- είναι κάτι στο οποίο έχουμε μάθει να στηριζόμαστε 100%. Η Εταιρεία Ηλεκτρισμού του Τόκιο, μια από τις σημαντικότερες ιαπωνικές εταιρείες του Κάντο, ήταν πάντα αξιόπιστη από αυτή την άποψη και ποτέ δε μας έλειψε το ρεύμα που χρειαζόμαστε.
Σε μια χώρα όπως η Ιαπωνία, όπου οι φυσικοί πόροι είναι ελάχιστοι, η ενέργεια που χρησιμοποιούμε προέρχεται από υδροηλεκτρικά εργοστάσια, από θερμικά εργοστάσια και από πυρηνικά εργοστάσια, σε συνδυασμό με κάποιες μονάδες καθαρής ενέργειας –κάτω από κανονικές συνθήκες, ο σχεδιασμός αυτός εξασφαλίζει μια σταθερή παραγωγή ενέργειας που καλύπτει τις ανάγκες της χώρας. Κατά τη γνώμη μου, τα δύο μεγάλα λάθη της Εταιρείας Ηλεκτρισμού του Τόκιο, ήταν ότι ως τώρα διαφήμιζε πάρα πολύ πόσο ασφαλή είναι τα πυρηνικά εργοστάσια και ότι ποτέ δε μας εξήγησε πόσο στηριζόμαστε στα εργοστάσια αυτά για να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
Όπως και να ‘χει, οι διακοπές ρεύματος πρόκειται να έχουν διάρκεια τριών ωρών και θα εξαρτώνται από την περιοχή· κάθε περιοχή θα έχει μια τρίωρη διακοπή και στη συνέχεια η διακοπή θα μεταφέρεται στην επόμενη περιοχή. Η Εταιρεία Ηλεκτρισμού του Τόκιο, ωστόσο, είπε ότι η εφαρμογή των διακοπών θα εξαρτάται από τις απαιτήσεις σε ρεύμα. Εκτός από τα τρένα που θα αναγκαστούν να λειτουργούν με διαφορετικά δρομολόγια και διαφορετικά ωράρια, οι άλλες σημαντικές για τη ζωή μας υπηρεσίες (νοσοκομεία, δημόσιές υπηρεσίες και χώροι κ.λπ.) θα συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά –τα καταστήματα και τα εστιατόρια όμως, θα πρέπει να προσπαθήσουν να ταιριάξουν τις ώρες λειτουργίας τους με τις προγραμματισμένες διακοπές.
Το σπίτι μου είναι σε μια περιοχή που δεν είχε διακοπές την πρώτη μέρα, είχε μόνο μία τη δεύτερη, υποτίθεται ότι θα είχε δύο την τρίτη (αλλά έγινε μόνο η μία) και είχε άλλη μια την τέταρτη. Όλες αυτές οι διακοπές, διήρκεσαν για μια ώρα. Στη δουλειά μου (στο Καουασάκι), τις τρεις πρώτες ημέρες δεν είχαμε καθόλου διακοπές –μια συνάδελφός μου (στο σπίτι της οποίας επίσης είχαν μόνο μια διακοπή), παραπονιόταν ότι «Το πρόβλημα μου είναι ότι λένε πως θα κάνουν διακοπές και δεν τις κάνουν. Τώρα πια, ούτε τα παιδιά μου δεν τους πιστεύουν όταν λένε ότι θα κοπεί το ρεύμα!» Προσωπικά αισθανόμουν ότι το να μη γίνονται οι προγραμματισμένες διακοπές είναι καλό, όμως ομολογώ ότι η αντίδραση των ανθρώπων με εξέπληξε. Φαντάζομαι ότι, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι σημαντικό για τους Ιάπωνες να αισθάνονται ότι αν κάτι είναι προγραμματισμένο πρέπει να γίνεται.
Την τέταρτη μέρα, αν και είχαμε πληροφορηθεί ότι η διακοπή θα γίνει σίγουρα, οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου δεν το πήραν και πολύ στα σοβαρά. Είδα όμως ότι τα καταστήματα στη γειτονιά γύρω από το γραφείο μας άρχισαν να προετοιμάζονται για κλείσιμο περίπου μια ώρα πριν την προγραμματισμένη διακοπή· στις περιπτώσεις αυτές, το πιο σημαντικό είναι να σταματήσουν να λειτουργούν τα ασανσέρ και οι σέρβερ των δικτύων υπολογιστών. Εγώ, ωστόσο, θεώρησα πολύ ανησυχητικό το θέμα των τουαλετών: στο γραφείο μας, τα καζανάκια στις τουαλέτες λειτουργούν με φωτοκύτταρο, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν υπάρχει ρεύμα, δεν υπάρχει και νερό. Και για μια ακόμα φορά, συνειδητοποίησα πόσο στηριζόμαστε στο ρεύμα για τις καθημερινές μας ανάγκες.
Μόνο όταν χάνουμε τα πράγματα που θεωρούμε συνηθισμένα και καθημερινά αντιλαμβανόμαστε πόσα είναι. Στα σπίτια και τα γραφεία μας, που τα πάντα λειτουργούν με ρεύμα, μια διακοπή κάνει τα πάντα να σταματήσουν –ακόμα και οι μπαταρίες των κινητών μας κάποτε τελειώνουν με αποτέλεσμα τα τηλέφωνα να αχρηστεύονται και το ίδιο συμβαίνει με τα τηλέφωνα ΙΡ και με το Ίντερνετ. Όλη η κατάσταση με τις διακοπές, μετέτρεψε τον ηλεκτρισμό από ευκολία σε ανησυχία.
Το σπίτι μου βρίσκεται πολύ κοντά στην αμερικανική στρατιωτική βάση Ατσούγκι –σε ευθεία γραμμή, η απόσταση είναι περίπου δύο χιλιόμετρα- και πρόσεξα ότι εκεί δεν είχαν ποτέ διακοπές ρεύματος. Ρώτησα έναν συνάδελφό μου που μένει κι αυτός στην περιοχή μας (κοντά στην πύλη της βάσης) και η απάντησή του ήταν «Η βάση πρέπει σίγουρα να έχει γεννήτριες για τέτοιες περιπτώσεις», όμως η απάντηση δε με κάλυψε· η βάση είναι μια τεράστια εγκατάσταση και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έχουν γεννήτριες τόσο μεγάλες που να μπορούν να καλύψουν τα πάντα. Την επόμενη μέρα, η γυναίκα του, η οποία δεν είδε την περιοχή στον κατάλογο των διακοπών, πήγε στο δημαρχείο για να ρωτήσει γιατί συνέβαινε αυτό. Η απάντηση του υπαλλήλου ήταν απλώς «Η περιοχή σας δεν είναι στον κατάλογο» και αυτό μάλλον απαντάει και στη δική μου ερώτηση.
Τογιάμα Άτσουκο
Σε μια χώρα όπως η Ιαπωνία, όπου οι φυσικοί πόροι είναι ελάχιστοι, η ενέργεια που χρησιμοποιούμε προέρχεται από υδροηλεκτρικά εργοστάσια, από θερμικά εργοστάσια και από πυρηνικά εργοστάσια, σε συνδυασμό με κάποιες μονάδες καθαρής ενέργειας –κάτω από κανονικές συνθήκες, ο σχεδιασμός αυτός εξασφαλίζει μια σταθερή παραγωγή ενέργειας που καλύπτει τις ανάγκες της χώρας. Κατά τη γνώμη μου, τα δύο μεγάλα λάθη της Εταιρείας Ηλεκτρισμού του Τόκιο, ήταν ότι ως τώρα διαφήμιζε πάρα πολύ πόσο ασφαλή είναι τα πυρηνικά εργοστάσια και ότι ποτέ δε μας εξήγησε πόσο στηριζόμαστε στα εργοστάσια αυτά για να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
Όπως και να ‘χει, οι διακοπές ρεύματος πρόκειται να έχουν διάρκεια τριών ωρών και θα εξαρτώνται από την περιοχή· κάθε περιοχή θα έχει μια τρίωρη διακοπή και στη συνέχεια η διακοπή θα μεταφέρεται στην επόμενη περιοχή. Η Εταιρεία Ηλεκτρισμού του Τόκιο, ωστόσο, είπε ότι η εφαρμογή των διακοπών θα εξαρτάται από τις απαιτήσεις σε ρεύμα. Εκτός από τα τρένα που θα αναγκαστούν να λειτουργούν με διαφορετικά δρομολόγια και διαφορετικά ωράρια, οι άλλες σημαντικές για τη ζωή μας υπηρεσίες (νοσοκομεία, δημόσιές υπηρεσίες και χώροι κ.λπ.) θα συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά –τα καταστήματα και τα εστιατόρια όμως, θα πρέπει να προσπαθήσουν να ταιριάξουν τις ώρες λειτουργίας τους με τις προγραμματισμένες διακοπές.
Το σπίτι μου είναι σε μια περιοχή που δεν είχε διακοπές την πρώτη μέρα, είχε μόνο μία τη δεύτερη, υποτίθεται ότι θα είχε δύο την τρίτη (αλλά έγινε μόνο η μία) και είχε άλλη μια την τέταρτη. Όλες αυτές οι διακοπές, διήρκεσαν για μια ώρα. Στη δουλειά μου (στο Καουασάκι), τις τρεις πρώτες ημέρες δεν είχαμε καθόλου διακοπές –μια συνάδελφός μου (στο σπίτι της οποίας επίσης είχαν μόνο μια διακοπή), παραπονιόταν ότι «Το πρόβλημα μου είναι ότι λένε πως θα κάνουν διακοπές και δεν τις κάνουν. Τώρα πια, ούτε τα παιδιά μου δεν τους πιστεύουν όταν λένε ότι θα κοπεί το ρεύμα!» Προσωπικά αισθανόμουν ότι το να μη γίνονται οι προγραμματισμένες διακοπές είναι καλό, όμως ομολογώ ότι η αντίδραση των ανθρώπων με εξέπληξε. Φαντάζομαι ότι, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι σημαντικό για τους Ιάπωνες να αισθάνονται ότι αν κάτι είναι προγραμματισμένο πρέπει να γίνεται.
Την τέταρτη μέρα, αν και είχαμε πληροφορηθεί ότι η διακοπή θα γίνει σίγουρα, οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου δεν το πήραν και πολύ στα σοβαρά. Είδα όμως ότι τα καταστήματα στη γειτονιά γύρω από το γραφείο μας άρχισαν να προετοιμάζονται για κλείσιμο περίπου μια ώρα πριν την προγραμματισμένη διακοπή· στις περιπτώσεις αυτές, το πιο σημαντικό είναι να σταματήσουν να λειτουργούν τα ασανσέρ και οι σέρβερ των δικτύων υπολογιστών. Εγώ, ωστόσο, θεώρησα πολύ ανησυχητικό το θέμα των τουαλετών: στο γραφείο μας, τα καζανάκια στις τουαλέτες λειτουργούν με φωτοκύτταρο, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν υπάρχει ρεύμα, δεν υπάρχει και νερό. Και για μια ακόμα φορά, συνειδητοποίησα πόσο στηριζόμαστε στο ρεύμα για τις καθημερινές μας ανάγκες.
Μόνο όταν χάνουμε τα πράγματα που θεωρούμε συνηθισμένα και καθημερινά αντιλαμβανόμαστε πόσα είναι. Στα σπίτια και τα γραφεία μας, που τα πάντα λειτουργούν με ρεύμα, μια διακοπή κάνει τα πάντα να σταματήσουν –ακόμα και οι μπαταρίες των κινητών μας κάποτε τελειώνουν με αποτέλεσμα τα τηλέφωνα να αχρηστεύονται και το ίδιο συμβαίνει με τα τηλέφωνα ΙΡ και με το Ίντερνετ. Όλη η κατάσταση με τις διακοπές, μετέτρεψε τον ηλεκτρισμό από ευκολία σε ανησυχία.
Το σπίτι μου βρίσκεται πολύ κοντά στην αμερικανική στρατιωτική βάση Ατσούγκι –σε ευθεία γραμμή, η απόσταση είναι περίπου δύο χιλιόμετρα- και πρόσεξα ότι εκεί δεν είχαν ποτέ διακοπές ρεύματος. Ρώτησα έναν συνάδελφό μου που μένει κι αυτός στην περιοχή μας (κοντά στην πύλη της βάσης) και η απάντησή του ήταν «Η βάση πρέπει σίγουρα να έχει γεννήτριες για τέτοιες περιπτώσεις», όμως η απάντηση δε με κάλυψε· η βάση είναι μια τεράστια εγκατάσταση και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έχουν γεννήτριες τόσο μεγάλες που να μπορούν να καλύψουν τα πάντα. Την επόμενη μέρα, η γυναίκα του, η οποία δεν είδε την περιοχή στον κατάλογο των διακοπών, πήγε στο δημαρχείο για να ρωτήσει γιατί συνέβαινε αυτό. Η απάντηση του υπαλλήλου ήταν απλώς «Η περιοχή σας δεν είναι στον κατάλογο» και αυτό μάλλον απαντάει και στη δική μου ερώτηση.
Τογιάμα Άτσουκο
0 comments:
Post a Comment