Τα ελληνικού τύπου γιαούρτια (όπου "ελληνικού τύπου" διάβαζε "όχι νερό με γεύση γιαουρτιού") έχουν γίνει αρκετά της μόδας στην Ιαπωνία ώστε οι αλυσίδες σούπερ-μάρκετ να τα βγάζουν και με τη δική τους, φτηνή μάρκα -εδώ είναι η "Topvalu", ναι, με "u" της αλυσίδας "My Basket" (まいばすけっと). Και καθώς μιλάμε για Ιαπωνία, κυκλοφορούν σε γεύσεις που κανείς στην Ελλάδα δε θα σκεφτόταν όπως λεμόνι (πρώτο από αριστερά) και τσιζκέικ φράουλα (δεύτερο και τρίτο από δεξιά). Τουλάχιστον έπεσαν μέσα στο μέλι (δεύτερο και τρίτο από αριστερά), πολύ δημοφιλές και στην Ελλάδα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
4 comments:
δυστυχως στην συμφωνια ελευθερου εμποριου εε – ιαπωνιας οι δασμοι για το γιαουρτι παραμενουν αμεταβλητοι και υψηλοι
Οι συμφωνίες αυτού του τύπου είναι εξαιρετικά περίπλοκες και στην προκειμένη περίπτωση ακόμα περισσότερο αφού κάθε μία από τις επί μέρους χώρες της ΕΕ έπρεπε να προσπαθήσει για να συμπεριληφθούν τα προϊόντα της με τους ευνοϊκότερους δυνατούς όρους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, προφανώς αυτό δεν έγινε όμως αν λάβει κανείς υπόψη με ποια χρονική περίοδο συνέπεσαν οι διεργασίες για τη συμφωνία, από μια πλευρά δεν είναι καθόλου περίεργο γιατί δεν έγινε -από μια άλλη, είναι απολύτως περίεργο καθώς το άνοιγμα σε μια αγορά όπως η ιαπωνική δε θα έπρεπε είναι καθόλου ευκαταφρόνητο για μια χώρα στην κατάσταση της Ελλάδας. Παρεμπιπτόντως, πέραν του ότι μπορεί κανείς να φτιάξει γιαούρτι και μόνος του, το Megumi (惠, http://www.meg-snow.com/products/detail.php?p=megumi ) της Megmilk Snow Brand είναι αρκετά καλό ούτως ή άλλως και αν το στραγγίξει κανείς, το αποτέλεσμα είναι μια χαρά -τουλάχιστον για μένα που ποτέ δεν υπήρξα γκουρμέ στο γιαούρτι.
μιας και μιλαγαμε για γιαουρτια φαινεται οτι η ελληνικη λαμογια να εφτασε μεχρι και στην ιαπωνια...πραγματικα τι να πεις:
Έλληνας πρέσβης εκχώρησε πλαστό πιστοποιητικό ελληνοποίησης γιαουρτιού σε ιαπωνική εταιρεία
https://www.capital.gr/epikairotita/3383597/ellinas-presbis-ekxorise-plasto-pistopoiitiko-ellinopoiisis-giaourtiou-se-iaponiki-etaireia
υπαρχει περιπτωση ενα τετοιο θεμα να παρει διαστασεις στην ιαπωνια;
Κατ' αρχάς, υπάρχει θέμα; Το συγκεκριμένο γιαούρτι (https://www.meiji.co.jp/dairies/yogurt/meiji-thegreekyogurt/), όπως κι αυτά του ποστ, κυκλοφόρησε για να εκμεταλλευτεί τη σχετική μόδα που ξεκίνησε το "Partheno" της Morinaga (https://www.morinagamilk.co.jp/products/yoghurt/partheno/92.html) μερικά χρόνια πριν -εκείνο ήταν προϊόν συνεργασίας της Morinaga με τη ΔΕΛΤΑ και αυτό που λανσάρισε την ιδέα του ελληνικού γιαουρτιού στην ιαπωνική αγορά. Τόσο το ίδιο το "Partheno", όσο και οι απομιμήσεις του, πήραν κάποια μικρή δημοσιότητα στην Ιαπωνία και κάποια ακόμα μικρότερη στην Ελλάδα (ουδεμία σχέση με "τεράστια διαφημιστική καμπάνια προώθησης [...] σε όλα τα μέσα") και το θέμα έληξε εκεί καθώς δεν έπιασαν ποτέ ιδιαίτερα στην ιαπωνική αγορά για διάφορους λόγους -γι αυτό "τέθηκε εντελώς εκτός αγοράς το ελληνικό προϊόν" και όχι λόγω του “Greek” της Meiji. Παρενθετικά, αν θέλουμε να κουβεντιάσουμε τους λόγους για τους οποίους οι ελληνικές εταιρείες δεν δραστηριοποιούνται (και δεν μπορούν να δραστηριοποιηθούν και, πιθανότατα, δεν θα μπορέσουν να δραστηριοποιηθούν) στην Ιαπωνία, έχω πολύ σαφείς απόψεις στηριγμένες σε πράγματα που οποιοσδήποτε έχει βρεθεί εδώ για παραπάνω από μια μέρα μπορεί να τα δει μπροστά του.
Το θέμα του πιστοποιητικού, επίσης δεν πήρε καμιά ιδιαίτερη δημοσιότητα -βασικά υπάρχει μόνο μια ελάχιστη αναφορά στο εταιρικό σάιτ της Meiji (https://www.meiji.co.jp/corporate/pressrelease/2018/detail/20180824_01.html) η οποία λέει απλώς ότι το γιαούρτι είναι "ギリシャ大使館公認" που σημαίνει "αναγνωρισμένο από την ελληνική πρεσβεία" όμως το "αναγνωρισμένο" (公認) αναλόγως πλαισίου αναφοράς μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα και διαφορετικούς βαθμούς επισημότητας. Για την ιστορία, η μόνη φωτογραφία που βρήκα από την εκδήλωση στην οποία ο πρέσβης παρέδωσε στην Meiji την εν λόγω "διάκριση" (https://www.ssnp.co.jp/news/milk/2018/04/2018-0417-1804-14.html) είναι πολύ μικρή οπότε δε διακρίνω τι γράφει όμως η συνολική εικόνα (π.χ. η θέση και το μέγεθος της ελληνικής σημαίας και ακόμα και η ίδια η επιλογή της χρήσης της) δε με πείθει ότι πρόκειται για κάτι "επίσημο". Γενικά μιλώντας, και λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική δραστηριότητα του τότε πρέσβη και του τότε εμπορικού ακολούθου, έχω την εντύπωση ότι η ιστορία είναι κάπως διαφορετική από αυτά που γράφει το δημοσίευμα οπότε πιστεύω ότι θα ήταν καλό να την ψάξει κανείς λίγο περισσότερο.
Συνεπώς, η ερώτηση περί "ενός τέτοιου θέματος" ίσως να μην έχει αντίκρισμα γιατί είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για παρεξήγηση -και ναι, προσπαθώ να είμαι όσο πιο συγκρατημένος γίνεται στους χαρακτηρισμούς μου γιατί το "λαμογιά" προϋποθέτει προθέσεις οι οποίες δεν στοιχειοθετούνται από τίποτα, ούτε στο άρθρο, ούτε σε ό,τι βρήκα στα ιαπωνικά. Αν μιλάμε γενικότερα περί σκανδάλων πάντως, η πολιτική σκηνή της Ιαπωνίας και ειδικά στον τομέα της που σχετίζεται με μεγάλες εταιρείες, αυτό δηλαδή που στην Ελλάδα είθισται να αποκαλείται "διαπλεκόμενα συμφέροντα", έχει πολύ βεβαρυμένο μητρώο -δεν είναι τυχαίο ότι από το 1952 που τελείωσε η αμερικανική κατοχή ως σήμερα, η Ιαπωνία έχει αλλάξει 31 πρωθυπουργούς (οι εκλογές και εδώ γίνονται ανά τετραετία άρα, κανονικά, θα έπρεπε να είχε το πολύ 16. Αυτό μάλιστα εξηγεί, εν μέρει τουλάχιστον, γιατί οι Ιάπωνες εκφράζονται πολύ απαξιωτικά για τους πολιτικούς και η εμπλοκή τους με την εθνική πολιτική είναι ελάχιστη· η εμπλοκή τους με την τοπική αυτοδιοίκηση είναι, αντίθετα, πολύ μεγαλύτερη.
Post a Comment