...αλλά μην το παρακάνουμε, ε; (Η ταμπέλα είναι σε μια πολυκατοικία κοντά μας -ως τον Ιούνιο το AirBnb ήταν παράνομο στην Ιαπωνία. Τώρα δεν είναι αλλά η ταμπέλα παραμένει.)
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
4 comments:
Θυμάμαι είχα διαβάσει ένα άρθρο ( https://mobile.nytimes.com/2015/02/22/magazine/meet-the-unlikely-airbnb-hosts-of-japan.html ) για το χάσμα κουλτούρας μεταξύ των Ιαπώνων ιδιοκτητών και των ενοικιαστών airbnb και πόσο δύσκολο ήταν να επεκταθεί εκεί η ιδέα της υπενοικίασης. Ευτυχώς έχω βρει φθηνό και αξιόπιστο ξενοδοχείο και δεν θα χρειαστεί να μπω σε τέτοια διαδικασία (όχι οτι οι τιμές που έβρισκα σε παραπλήσιες περιοχές στo Airbnb ήταν ιδιαίτερα χαμηλές), απλά ελπίζω να μην ανέβουν κάθετα μετά τους Ολυμπιακούς.
Νομίζω ότι στο άγχος της να πει τις εντυπώσεις της από την Ιαπωνία (και να υπογραμμίσει για μια ακόμα φορά πόσο εξωτική χώρα είναι) πλατειάζει τόσο που χάνεται το πιο ουσιαστικό σημείο -το περιέχει αλλά χάνεται: οι Ιάπωνες δε συμπαθούν τους μη-Ιάπωνες ή, τουλάχιστον, αισθάνονται άβολα μαζί τους. Μ' άλλα λόγια (δεν είναι μόνο αυτή που πλατειάζει :-), ούτε κι εγώ πιστεύω ότι πρόκειται ποτέ να πιάσει τόσο πολύ το Airbnb στην Ιαπωνία, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που έχει πιάσει εκτός -ίσως πιάσει με την έννοια ότι μεγάλες εταιρείες που έχουν πολλά ακίνητα (άλλη μια διάσταση που της έχει ξεφύγει: το ποσοστό ιδιοκτησίας είναι πολύ μικρό στην Ιαπωνία και το να νοικιάζεις ένα δωμάτιο στο νοικιασμένο σου σπίτι απαγορεύεται και δια νόμου και δια ροπάλου) ίσως αρχίσουν να νοικιάζουν με διαφορετικούς όρους από τα weekly/monthly mansion. Μιλώντας δε για τιμές ξενοδοχείων, επίσης βλέπω μια διαφορά φάσης με τη συγγραφέα του κειμένου: λέει ότι τα 62 δολάρια/βραδιά που έδινε εκεί που τα έδινε είναι περίπου το 1/3 από όσα θα έδινε σε ένα "decent hotel" -για τα δικά μου γούστα, ένα "decent hotel" στο Τόκιο είναι περίπου στα 50 δολάρια/βραδιά και δεν μπορώ καν να διανοηθώ για ποιον λόγο θα έδινε κανείς 186 δολάρια/βραδιά/άτομο για να μείνει οπουδήποτε στο Τόκιο. (ΟΚ, μπορώ να το διανοηθώ αλλά μου φαίνεται ανόητο.)
Δεν ξέρω πόσο ψάχνονται για τιμές ή απλά αποδέχονται τον μύθο (πια) οτι η Ιαπωνία είναι πανάκριβη και θεωρούν τα lux ξενοδοχεία στη Shinjuku μέσο όρο. Το φθηνό (αλλά πεντακάθαρο με δικό του μπάνιο στο δωμάτιο, ψυγείο) ξενοδοχειάκι που έχω βρει στα 5 λεπτά απ την Akihabara είχε 42 ευρώ το βράδυ αν το κλείσεις 4-5 μήνες πριν ενώ αν το κλείσεις 3-4 εβδομάδες πριν ανέβαινε στα 95 ευρώ (αναμενόμενο). Δεν ξέρω για τιμές στις high season εποχές κι ίσως εκεί είναι το πρόβλημα γιατί όλοι μου λένε να πάνε Ιαπωνία όταν ανθίζουν οι κερασιές, τώρα που κοιτάζω στο ίδιο ξενοδοχείο για πρώτη εβδομάδα Απριλίου είναι σχεδόν fully booked κ το δωμάτιο πάει στα 80 ευρώ (μέχρι τα 186 δολάρια έχει πολύ δρόμο ακόμα).
Όσον αφορά το Airbnb όντως σημαντικό στοιχείο είναι η ιδιοκτησία, αλλά ίσως κι εκεί γίνει ό,τι γίνεται παντού: πχ σε δημοφιλείς περιοχές κοντά στο κέντρο οι ιδιοκτήτες αντί να νοικιάζουν με τον μήνα πχ 250-300 ευρώ, νοικιάζουν μερικές εβδομάδες σε τουρίστες με 50 ευρώ το βράδυ κ τον υπόλοιπο χρόνο είναι κλειστά (κι ότι πιάσουν). Συγκεκριμένα στην Αθήνα τώρα δεν βρίσκεις να νοικιάσεις διαμερίσματα 50-70 τμ σε περιοχές όπως Κουκάκι, Πετράλωνα, Θησείο, Παγκράτι γιατί οι ιδιοκτήτες (λογικότατα) βγάζουν πολύ περισσότερα μέσω Airbnb. Μερικοί δε, φτιάχνουν τύπου boutique hostels διακόσμηση για νέους που δεν θέλουν ένα κλασικό ράντζο ενοικιαζόμενου στα νησιά και παίρνουν πολύ καλές κριτικές (και ποσταρίσματα στο instagram). Οπότε εξαρτάται πως θα το δουν οι ιδιοκτήτες εκεί, αν είναι μεγάλες εταιρείες με πολλές ιδιοκτησίες τότε ίσως είναι πιο δύσκολο, αν είναι ιδιώτες τότε ίσως πάρει μπρος πιο γρήγορα.
Για το πρώτο μέρος, έχω καταλήξει ότι δεν είναι ακριβώς "μύθος" αλλά έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα. Η Ιαπωνία παραμένει μια χώρα δύσκολη στην αποκρυπτογράφηση με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να επιλέγει -ακόμα- είτε οργανωμένα ταξίδια (τα οποία κοστίζουν θεαματικά περισσότερο απο τα ιδιωτικά), είτε λύσεις που βγάζουν νόημα και/ή είναι προσβάσιμες βάσει του δικού του πλαισίου αναφοράς. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το φαγητό, νομίζω: τα μισά ιαπωνικά εστιατόρια είναι αλυσίδες, πράγμα που ουσιαστικά σημαίνει "φαστ-φουντ" με την έννοια της οικονομίας κλίμακας και άρα των τιμών. Όμως τα εστιατόρια αυτά είναι δυσπρόσιτα γιατι -ακόμα- συχνά δεν έχουν μενού στα αγγλικά ή αγγλόφωνο προσωπικό ή δε βρίσκονται εύκολα στα σημεία που πηγαίνουν οι τουρίστες ή είναι γεμάτα Ιάπωνες και η εικόνα κάνει πολλούς να αισθάνονται άβολα κ.λπ. οπότε πολλοί πηγαίνουν είτε σε ακριβότερα εστιατόρια (όπου εκεί υπάρχουν πιο συχνά μενού στα αγγλικά ή αγγλόγωνο προσωπικό), είτε σε McDonalds/Burger King/Pizza Hut/άλλες αμερικανικές αλυσίδες οι οποίες εδώ είναι, αναλογικά, ακριβές -επειδή οι Ιάπωνες που θέλουν φαστ-φουντ πηγαίνουν στο Γκάνζο Ζούσι ή στο Χιντακάγια ή στο MOS Burger ή στο Φούτζι Σόμπα ή... ή... ή...
Συνεπώς, η Ιαπωνία (ή το Τόκιο, εν πάση περιπτώσει) είναι *όντως* πανάκριβο -για κάποιους. Και επειδή αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά απο αυτούς τους κάποιους και επειδή ζούμε στο Ίντερνετ όπου τα πάντα είναι φήμες και επειδή οι άνθρωποι γενικά ακολουθούν την τακτική "προκειμένου να μην πω τίποτα, καλύτερα να πω μια σαχλαμάρα", η ιδέα ότι η Ιαπωνία (ή το Τόκιο, εν πάση περιπτώσει) είναι πανάκριβη εξαπλώνεται και όπως τα πάντα γίνεται αυτό-εκπληρούμενη προφητεία (γιατί αν κανείς έρθει εδώ με 5000 δολάρια, θα χαλάσει 5000 δολάρια και κάτι ακόμα οπότε θα πει "χάλασα 5000 δολάρια για δυο εβδομάδες: πράγματι είναι πανάκριβα" κ.ο.κ.) Το γεγονός ότι όλα αυτά είναι επιστημονική φαντασία για κάποιον που ζει εδώ ή που έχει επισκεφθεί την Ιαπωνία αρκετές φορές φορώντας μεταξύ του λαιμού του και του καπέλου του και ένα άλλο εξάρτημα που λέγεται "κεφάλι" είναι αδιάφορο.
Για το Airbnb, η συντριπτική πλεοινότητα των ιδιοκτησιών, ειδικά στις μεγάλες πόλεις *είναι* εταιρική οπότε δεν περιμένω κάτι θεαματικά θεαματικό στο εγγύς μέλλον -αυτό που βλέπω τελευταία, τουλάχιστον στο ανατολικό Τόκιο που βρίσκομαι και κατά κύριο λόγο κυκλοφορώ, είναι φρενήρεις επενδύσεις σε ξενοδοχεία μπίζνες (τύπου APA Hotels, Toyoko Inn κ.λπ.) τα οποία χρεώνουν κατά κανόνα (και αν κλείσεις σαν Ιάπωνας, ήτοι έξι/οκτώ/δέκα μήνες πριν) αρκετά κάτω από 10,000 γεν/βραδιά και ταυτόχρονα αμέτρητους ξενώνες/χόστελ/ξενοδοχεία για σακιδιάδες που κινούνται σε αντίστοιχα ποσά και που απευθύνονται στους πιο εναλλακτικούς (παρεμπιπτόντως, τα μέρη αυτά δεν είναι τα κλασικά χόστελ-στρατώνες που υπήρχαν κάποτε στην Αθήνα) Αυτό μου φαίνεται πολύ πιο ιαπωνικός τρόπος αντιμετώπισης από το Airbnb το οποίο σκαλώνει, μεταξύ άλλων, και στα σημεία που καταγράφει το άρθρο των ΝΥΤ.
Post a Comment