The area south of Tsutenkaku tower is called Shinsekai (新世界), literally "New World" and in a way reminds Tokyo's Asakusa --minus the big temple although it is close enough to Shitennoji we mentioned the other day so you could say that it is covered on that front too. Here, in Shinsekai, we had a first taste of how Osakans understand shop signs.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Η περιοχή στα νότια του πύργου Τσουτενκάκου λέγεται Σινσεκάι (新世界), κυριολεκτικά "Νέος Κόσμος" και από μια μεριά μοιάζει κάπως με την Ασακούσα του Τόκιο --μείον τον μεγάλο ναό αν και είναι αρκετά κοντά στο Σιτενότζι που λέγαμε προ ημερών ώστε θα μπορούσε κανείς να πει ότι καλύπτεται και από αυτή την άποψη. Εδώ, στο Σινσεκάι, πήραμε και την πρώτη γεύση από το πώς αντιλαμβάνονται οι Οσακινοί, τις ταμπέλες των μαγαζιών!
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
One more Billiken, also under the Tsutenkaku tower but sitting in a rickshaw; living in Asakusa rickshaw (jinrikisha/人力車 in Japanese) don't really impress me but this was the only one I saw in Osaka and I think it is for decoration and points to the beginning of the 20th century when the first tower was made and when Billiken appeared for the first time.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ένας ακόμα Μπίλικεν, επίσης κάτω από τον πύργο Τσουτενκάκου αλλά καθισμένος σε ένα ρικσό· ζώντας στην Ασακούσα, τα ρικσό (τζινρίκισα/人力車 στα ιαπωνικά) δε μου κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση όμως αυτό ήταν το μόνο που είδα στην Οσάκα και έχω την εντύπωση ότι είναι διακοσμητικό και παραπέμπει στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν φτιάχτηκε ο πρώτος πύργος και εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Μπίλικεν.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
He appeared for the first time here, under the Tsutenkaku tower but its previous version, in the beginning of the 20th century (somewhere between 1908 and 1912) in the form of a wooden statute like the right in the picture. His name is "Billiken" (ビリケン), was designed by an American woman from Kansas City and he is "The God of Things as They Ought to Be" (The slogan is always in English). He appears always in this pose (the one on the left is a variation) and often in a role similar to that of the manekineko cat, to bring customers in a shop; since this is Osaka, the shop is often a restaurant. And he is Osaka's unofficially official mascot for 100 years although no one is completely certain how he crossed the Pacific, bypassed Tokyo and Yokohama and got there.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Πρωτοεμφανίστηκε εδώ, κάτω από τον πύργο Τσουτενκάκου αλλά στην προηγούμενη εκδοχή του, στις αρχές του 20ου αιώνα (κάπου μεταξύ 1908 και 1912) με τη μρφή ενός ξύλινου αγάλματος όπως το δεξί της φωτογραφίας. Τον λένε "Μπίλικεν" (ビリケン), τον σχεδίασε μια αμερικανίδα από το Κάνσας Σίτι και είναι ο "Θεός των Πραγμάτων Όπως Πρέπει να Είναι" (το σλόγκαν πάντοτε γράφεται στα αγγλικά: "The God of Things as They Ought to Be"). Εμφανίζεται παντοτε σ' αυτήν την πόζα (η αριστερή είναι παραλλαγή) και συχνά σε έναν ρόλο ανάλογο με αυτό της γάτας μανεκινέκο, για να φέρει πελάτες σε κάποιο μαγαζί· μια και μιλάμε για την Οσάκα, το μαγαζί αυτό συχνά είναι εστιατόριο. Και είναι η ανεπίσημα επίσημη μασκότ της Οσάκα εδώ και 100 χρόνια αν και κανείς δεν είναι απολύτως σίγουρος πώς διάσχισε τον Ειρηνικό, παράκαμψε το Τόκιο και τη Γιοκοχάμα και έφτασε ως εκεί.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
And while we were eating the takoyaki, we noticed in on the underside of Tsutenkaku this painting which is titled "Peafowl playing in the flower garden" (花園に遊ぶクジャク図), was done during the most recent rennovation of the tower in 2015 and was donated by the Club Cosmetics company which is also from Osaka.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Και καθώς τρώγαμε το τακογιάκι, προσέξαμε στην κάτω πλευρά του Τσουτενκάκου αυτή τη ζωγραφιά η οποία έχει τίτλο "Παγώνια που παίζουν στον ανθόκηπο" (花園に遊ぶクジャク図), φτιάχτηκε στην πιο πρόσφατη ανακαίνιση του πύργου το 2015 και είναι χορηγία της εταιρείας Club Cosmetics που είναι επίσης από την Οσάκα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Eating takoyaki, arguably Osaka's national food, under Tsutenkaku (but immediately under it: over the shop's roof tiles you can see one of the tower's legs) is akin to eating a hot dog at Times Square. But they were great and not the least inferior to the takoyaki we ate at less touristic places.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Το να φας τακογιάκι, το εθνικό φαγητό της Οσάκα κάτω από το Τσουτενκάκου (αλλά ακριβώς από κάτω: πάνω από τα κεραμίδια του μαγαζιού φαίνεται ένα από τα πόδια του πύργου) είναι κάτι αντίστοιχο με το να φας σουβλάκι στην Ομόνοια. Όμως ήταν εξαιρετικά και ουδόλως υποδεέστερα άλλων τακογιάκι που φάγαμε σε λιγότερο τουριστικά μέρη.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
The first shop of the Kushikatsu Daruma (串かつだるま) I saw or perhaps noticed because there are many in Osaka. Kushikatsu are meat, seafood or vegetable skewers that are breaded and deep fried and where invented here, in the Shinsekai (新世界) area where Tsutenkaku is, by this store.
The shop's mascot is this angry cook who reminds you that it's a crime to double-dip. The date next to him changes every day so you can use the photo you take with him as a commemorative picture.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Το πρώτο κατάστημα της αλυσίδας Κουσικάτσου Νταρούμα (串かつだるま) που είδα ή ίσως που πρόσεξα γιατί υπάρχουν πολλά στην Οσάκα. Τα κουσικάτσου είναι σουβλάκια από κρέας, θαλασσινά ή λαχανικά που πανάρονται και τηγανίζονται σε φριτέζα και εφευρέθηκαν εδώ, στην περιοχή Σινσεκάι (新世界) όπου βρίσκεται και το Τσουτενκάκου, από αυτό το μαγαζί.
Η μασκότ του μαγαζιού είναι αυτός ο αγριεμένος μάγειρας ο οποίος σου υπενθυμίζει ότι είναι έγκλημα να βουτήξεις τα κουσικάτσου σου στη σάλτσα δεύτερη φορά αφότου έχεις φάει την πρώτη μπουκιά. Η ημερομηνία δίπλα του αλλάζει καθημερινά ώστε να μπορέσεις να κρατήσεις τη φωτογραφία μαζί του σαν αναμνηστικό.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
A public bath or sento (銭湯) almost right under Tsutenkaku tower --I did mention about the area's old school atmosphere, didn't I? I particularly liked the sign about the tattoos on the upper right.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ένα δημόσιο λουτρό ή σέντο (銭湯) σχεδόν ακριβώς κάτω από τον πύργο Τσουτενκάκου --το είπα ότι η περιοχή έχει μια παλιοκαιρίτικη ατμόσφαιρα, δεν το είπα; Μου άρεσε πολύ η ταμπέλα για τα τατουάζ επάνω δεξιά.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Not very far from Shitennoji, another Osaka landmark: Tsutenkaku (通天閣) tower, constructed in 1956 and designed by Naito Tatsu (内藤多仲, 1886-1970) who also designed Tokyo Tower (東京タワー). Like Tokyo Tower, Tsutenkaku has a vintage air that echoes the time it was made; many think it's tacky but personally I like this atmosphere so I enjoyed being around it. As for its height, it's 337.9 ft but its observatory is at 298.5 ft.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Όχι ιδιαίτερα μακριά από το Σιτενότζι, άλλο ένα από τα ορόσημα της Οσάκα: ο πύργος Τσουτενκάκου (通天閣) που φτιάχτηκε το 1956 και σχεδιάστηκε από τον Νάιτο Τάτσου (内藤多仲, 1886-1970) ο οποίος σχεδίασε και τον Πύργο του Τόκιο (東京タワー). Όπως και ο Πύργος του Τόκιο, το Τσουτενκάκου έχει έναν αέρα βίντατζ που παραπέμπει στην εποχή που φτιάχτηκε· πολλοί τον θεωρούν κιτς αλλά προσωπικά η ατμόσφαιρα αυτή μου αρέσει. Από ύψος, είναι στα 103 μέτρα όμως το παρατηρητήριο είναι στα 91.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Despite the fact they are not particularly religious, the Japanese are still doing several pilgrimages and one of them is Kumano Kodo (熊野古道) which passes through one part of Osaka. The shop this mannequin is standing in front of is selling clothes and equipment for pilgrims --they are called "henro" (遍路) in Japanese.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Παρότι δεν είναι ιδιαίτερα θρησκευόμενοι, οι Ιάπωνες κάνουν ακόμα αρκετά προσκυνήματα ένα από τα οποία είναι το Κουμάνο Κόντο (熊野古道) το οποίο περνάει και από ένα μέρος της Οσάκα. Το κατάστημα έξω από το οποίο βρίσκεται αυτή η κούκλα, πουλάει ρούχα και εξοπλισμό για τους προσκυνητές --στα ιαπωνικά λέγονται "χένρο" (遍路).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Very close to Shitennoji, Tsuriganeya (釣鐘屋), a pastry maker selling sweets shaped as Buddhist temple bells in the same spot since 1901 i.e. the Meiji Period. The picture has lens flares (no lens hood) but I saw it afterwards and I liked the building too much not to post it.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Πολύ κοντά στο Σιτενότζι, το Τσουριγκάνεγια (釣鐘屋), ένα ζαχαροπλαστείο που πουλάει γλυκά σε σχήμα καμπάνας βουδιστικού ναού στο ίδιο σημείο από το 1901, δηλαδή από την εποχή Μέιτζι. Η φωτογραφία έχει αναλαμπές (ελλείψει παρασολέιγ) αλλά το ίδα μετά και το κτίριο μου άρεσε πολύ για να μην το ποστάρω.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
And this being Japan, even the most important Buddhist temple can't not have a samurai panda armed with a squeaky hammer in the center of a bonsai collection.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Και επειδή είμαστε στην Ιαπωνία, ακόμα και ο πιο σημαντικός βουδιστικός ναός δεν μπορεί να μην έχει ένα πάντα-σαμουράι οπλισμένο με ένα σφυρί-σφυρίχτρα στο κέντρο μιας συλλογής από μπονσάι.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Every month on Shitennoji's grounds is held one of Osaka's most famous flea markets; when we went it was over but there were still left some stands with books. Old books. Very old books.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Κάθε μήνα, στο Σιτενότζι γίνεται ένα από τα πιο γνωστά παζάρια της Οσάκα· όταν πήγαμε εμείς είχε τελειώσει όμως είχαν μείνει μερικοί πάγκοι με βιβλία. Παλιά βιβλία. Πολύ παλιά βιβλία.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Being very old, Shitennoji doesn't belong to any of the known Buddhist sects --it has its own, called Wa-shu(和宗). Therefore, it can host sub-temples, dedicated to other sects and their founders like Kenshindo (見真堂) here which is worshipping the Buddha Amida Nyorai (阿弥陀如来) of Jodo Shinshu(浄土真宗) whose founder is Shinran Shonin (親鸞聖人, 1173-1263), the gentleman in the center.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Όντας πολύ παλιό, το Σιτενότζι δεν ανήκει σε κάποια από τις γνωστές σέχτες βουδισμού --έχει τη δική του που λέγεται Ουά-σου (和宗). Και έτσι μπορεί να φιλοξενεί υπό-ναούς αφιερωμένους σε άλλες σέχτες και στους ιδρυτές τους, όπως εδώ το Κένσιντο (見真堂) που λατρεύει τον βουδα Αμίντα Νιόραϊ (阿弥陀如来) της σέχτας Τζόντο Σίνσου (浄土真宗), ιδρυτής της οποίας είναι ο Σίνραν Σόνιν (親鸞聖人, 1173-1263), ο κύριος στο κέντρο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
One more of Shitennoji's main buildings, Rokuji Reihaido (六時礼讃堂); various ceremonies are held here six times a day and this is what its name means. In front of it, on the bridge is a stone stage called Ishibutai (舞台講) used for bugaku (舞楽) classical dance performances.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Άλλο ένα από τα κύρια κτίρια του Σιτενότζι, το Ρόκουτζι Ρεϊχάιντο (六時礼讃堂) --τελετές εδώ, γίνονται έξι φορές την ημέρα και αυτό σημαίνει και το όνομά του. Μπροστά του, πάνω στη γέφυρα, υπάρχει μια πέτρινη σκηνή που λέγεται Ισιμπουτάι (舞台講) και στην οποία γίνονται παραστάσεις κλασικού χορού μπουγάκου (舞楽).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
One detail I liked very much in Shitennoji and reminded me a little of Nara's Kasuga Taisha: lanterns-offerings.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Μια λεπτομέρεια που μου άρεσε πολύ στο Σιτενότζι και που μου θύμισε λίγο ορισμένα σημεία του Κάσουγκα Τάισα στη Νάρα: φανάρια-αφιερώματα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Shitennoji's main building, Kondo () which houses a statue of its founder, prince Shotoku Taishi as Kannon, surrounded but the Four Heavenly Kings (Shitenno/四天王), four deities that are often depicted as guardians of Buddha (or his teachings, or the world in general); they are the ones that have given the temple its name. Next to it, there is a five-story pagoda which is said to house relics of the historical Buddha and some of Shotoku Taishi's hair. Unfortunately photography is not allowed in the building and although I was alone, I chose to just shoot it from the outside.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Το κεντρικό κτίριο του Σιτενότζι, το Κόντο (金堂) το οποίο στεγάζει ένα άγαλμα του ιδρυτή του, του πρίγκιπα Σοτόκου Τάισι με τη μορφή της Κάνον, περιστοιχιζόμενο από τους Τέσσερις Ουράνιους Βασιλιάδες (Σιτένο/四天王), τέσσερις θεότητες που συχνά εμφανίζονται σαν σωματοφύλακες του Βούδα (ή των διδασκαλιών του ή του κόσμου γενικότερα) --από αυτούς προέρχεται και η ονομασία του ναού. Δίπλα, μια πενταόροφη παγόδα, η οποία λέγεται ότι στεγάζει λείψανα του ιστορικού Βούδα και τρίχες από τα μαλλιά του Σοτόκου Τάισι. Δυστυχώς, μέσα στο κτίριο απαγορεύεται η φωτογράφιση και παρότι ήμουν μόνος μου, προτίμησα να τα τραβήξω μόνο απ' έξω.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
And here's the actual gate of Shitennoji, called Gokuraku-mon (極楽門) i.e. "heaven's gate"; actually it's one of its three gates, the western one.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Και εδώ η κανονική πύλη του Σιτενότζι που λέγεται Γκουκουράκου-μον (極楽門), δηλαδή "πύλη του παραδείσου" --στην πραγματικότητα είναι μια από τις τρεις κανονικές του πύλες, η δυτική.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Just another torii gate? Not exactly because this one is the gate to a Buddhist temple, Shitennoji (四天王寺) which according to some is the first Buddhist temple in Japan and one of the seven temples built by Japanese Buddhism's first big promoter, prince Shotoku Taishi (聖徳太子, 574-622); this one was built in 593. As for the torii, which on its sign says "Sakyamuni (i.e. the historical Buddha) taught Buddhism here, at the eastern entrance to (Buddhist) paradise", there is a chance it precedes the relationship between torii and Shinto; besides, one of the torii's origin theories is that they are the Japanese version of the torana gates used in India in Buddhist temples too although they are probably older than Buddhism.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Μια ακόμα πύλη τόριι; Όχι ακριβώς γιατί αυτή εδώ είναι πύλη ενός βουδιστικού ναού, του Σιτενότζι (四天王寺) ο οποίος σ;yμφωνα με κάποιους είναι ο πρώτος βουδιστικός ναός της Ιαπωνίας και ένας από τους επτά ναούς που έχτισε ο πρώτος μεγάλος υποστηρικτής του ίαπωνικού βουδισμού, ο πρίγκιπας Σοτόκου Τάισι (聖徳太子, 574-622) --ο συγκεκριμένος χτίστηκε το 593. Όσο για το τόριι, το οποίο στην πινακίδα του λέει ο Σακιαμούνι (δηλαδή ο ιστορικός Βούδας) δίδαξε τον βουδισμό εδώ, στην ανατολική είσοδος του (βουδιστικού) παραδείσου", ενδέχεται να προηγείται της σχέσης των τόριι με τον σιντοϊσμό --έτσι κι αλλιώς μια από τις θεωρίες της προέλευσης των τόριι είναι ότι πρόκειται για την ιαπωνική εκδοχή των πυλών τοράνα που χρησιμοποιούνται στην Ινδία και σε βουδιστικούς ναούς αν και μάλλον είναι παλιότερες από τον βουδισμό.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Every city must have its monstrosity and in Osaka's case this role is played by Abeno Harukas (あべのハルカス), a multi-purpose, three- building complex which at 984 ft/60 floors is actually the tallest building in Japan; it will remain the tallest until October, when a new monstrosity, this one at 1,067 ft/64 floors will open, of course in Tokyo. (The relationship between Tokyo and Osaka is such that it's certain that after a few years Osaka will retaliate with something taller.)
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Κάθε πόλη οφείλει να έχει το τερατούργημά της και στην περίπτωση της Οσάκα, τον ρόλο αυτόν τον παίζει το Άμπενο Χάρουκας (あべのハルカス), ένα συγκρότημα τριών κτιρίων και πολλαπλών χρήσεων το οποίο μάλιστα είναι και το ψηλότερο κτίριο στην Ιαπωνία (300 μέτρα/60 όροφοι)· θα παραμείνει το ψηλότερο ως τον Οκτώβριο που αναμένεται να ανοίξει ένα άλλο τερατούργημα, 325,2 μέτρων/64 ορόφων, φυσικά στο Τόκιο. (Η σχέση μεταξύ Τόκιο και Οσάκα είναι τέτοια που σίγουρα μετά από μερικά χρόνια, η Οσάκα θα αντεπιτεθεί με ένα άλλο, λίγο ψηλότερο.)
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
And leaving Sakai and the knives, a tenugui, also from the museum's shop; the design is, of course, what you expected.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Και φεύγοντας από το Σακάι και τα μαχαίρια, ένα τενουγκούι, επίσης από το κατάστημα του μουσείου· το σχέδιό του είναι, βεβαίως, το αναμενόμενο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
As a rule I don't cook: I don't have the patience or the talent and, to be completely honest, food is very low in my priority system to care much about its preparation --simply put, if I could afford it, I would always eat out. But I am very much interested in craftsmanship, what in Japanese is called "mono zukuri" (物作り) and I like very much objects that cut so I wanted a Sakai knife since I learnt about them and now that I came here, I got it! It is of the "santoku" (三徳) type, which means it is all-purpose (i.e. it can cut meat, fish and vegetables) and this is why it can be found in all Japanese kitchens, home or professional. From left, the bag Sakai museum shop's bag, the paper the box was wrapped in, the knife in the box, various papers that came with saying that it is a real, handmade Sakai knife and giving tips about its maintenance so it will last for many years and the box's lid.
The back side of the bag --so there won't be any doubts about what's in it.
And the knife itself. The engraving (堺忠義作) is the craftsman's signature which, if I'm not mistaken is read "Sakai Tadayoshi".
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Γενικά δε μαγειρεύω: δεν έχω ούτε την υπομονή, ούτε το ταλέντο και, εντελώς ειλικρινά, το φαγητό είναι πολύ χαμηλά στις προτεραιότητές μου για να ασχοληθώ με την παρασκευή του --για να το πω απλά, αν το άντεχα οικονομικά, θα έτρωγα πάντοτε απ έξω. Όμως με ενδιαφέρει πάρα πολύ η δεξιοτεχνία στην κατασκευή αντικειμένων, αυτό που στα ιαπωνικά λέγεται γενικά "μόνο ζουκούρι" (物作り) και μου αρέσουν πολύ τα αντικείμενα που κόβουν οπότε ήθελα ένα μαχαίρι από το Σακάι από τότε που έμαθα γι αυτά και τώρα που ήρθα εδώ, το πήρα! Είναι του τύπου "σαντόκου" (三徳) που σημαίνει ότι κάνει για όλες τις δουλειές (δηλαδή κόβει και κρέας και ψάρια και λαχανικά) και γι αυτό υπάρχει σε όλες τις ιαπωνικές κουζίνες, οικιακές και επαγγελματικές. Από αριστερά, η σακούλα του μαγαζιού του μουσείου του Σακάι, το χαρτί με το οποίο ήταν τυλιγμένο το κουτί, το μαχαίρι στο κουτί, διάφορα χαρτιά που το συνόδευαν και που λένε ότι είναι αυθεντικό, χειροποίητο μαχαίρι του Σακάι και πώς να το φροντίσει κανείς για να διαρκέσει για πολλά χρόνια και το καπάκι του κουτιού.
Η πίσω πλευρά της σακούλας --για να μην υπάρχει αμφιβολία τι έχει μέσα.
Και το ίδιο το μαχαίρι μόνο του. Η επιγραφή (堺忠義作) είναι η υπογραφή του τεχνίτη που, αν δεν κάνω λάθος, διαβάζεται "Σακάι Τανταγιόσι".
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
