...but on the other I am sure that for many people it is indeed an everyday affair. And the truth is that some sake are so light that they go down like water, regardless of their alcohol content (which, until now, I have never seen go beyond 17%).
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...αλλά από την άλλη μεριά είμαι βέβαιος ότι για πολλούς πρόκειται όντως για καθημερινή υπόθεση. Και η αλήθεια είναι ότι μερικά σάκε είναι τόσο ελαφριά που πίνονται σαν νερό, ανεξάρτητα από το ποσοστό οινοπνεύματός τους (το οποίο ως τώρα δεν έχω δει να ανεβαίνει πάνω από το 17%).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...or surrealistic with many doggies: shopping bags at a super market, somewhere in Kanagawa.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...ή σουρεαλιστικό με πολλά σκυλάκια: τσάντες για ψώνια σε ένα σούπερ-μάρκετ κάπου στην Καναγκάουα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
The standard shopping bags and wrapping paper of the Takashimaya department store have this pattern but in full color. However, because this is Japan and there is a chance that what you buy might be a gift for a funeral or memorial service (they are called "osonae" or "御供え" and they are part of a greater conversation we will have at some point), if this is the case, you tell them and they wrap it in this paper and put it in this bag that have the same pattern but in black and white.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Οι στάνταρ σακούλες και τα χαρτιά περιτυλίγματος του πολυκαταστήματος Τακασιμάγια έχουν αυτό το σχέδιο αλλά σε πολύχρωμο. Επειδή όμως πρόκειται για την Ιαπωνία και ενδέχεται αυτό που αγοράζεις να είναι δώρο για κηδεία ή μνημόσυνο (λέγονται "ο-σονάε" ή "御供え" και είναι μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης που θα κάνουμε κάποια στιγμή), όταν πρόκειται για κάτι τέτοιο, τους το λες και σου το περιτυλίγουν με αυτό το χαρτί και στο βάζουν σε αυτή τη σακούλα που έχει το ίδιο σχέδιο αλλά σε μαυρόασπρο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
A walk in Kamakura couldn't be missing a pass from Tsurugaoka Hachimangu (鶴岡八幡宮), the city's main shrine founded by shogun Minamoto Yoritomo (源頼朝) in 1180 (actually the shrine existed since 120 years before that but it was at a different location and worshipped a different deity). And if possible combined with something related to the martial arts since Hachiman, the deity worshipped now is the god of war. This group was returning from the school of kyudo (弓道) archery on the shrine's grounds and found them the time both me and them were leaving --it was the first time I saw Japanese archers on the street and seeing them and being able to take their picture at that place had made me really happy!
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Από μια βόλτα στην Καμακούρα δεν θα μπορούσε να λείπει ένα πέρασμα από το Τσουρουγαόκα Χατσιμάνγκου (鶴岡八幡宮), τον κεντρικό ναό της πόλης που ίδρυσε ο σογκούν Μιναμότο Γιοριτόμο (源頼朝) το 1180 (για την ακρίβεια, ο ναός υπήρχε περίπου 120 χρόνια πιο πριν αλλά σε διαφορετικό σημείο και λατρεύοντας διαφορετική θεότητα). Και κατά προτίμηση σε συνδυασμό με κάτι σχετικό με τις πολεμικές τέχνες αφού ο Χατσιμάν, ο θεός που λατρεύεται τώρα είναι ο θεός του πολέμου. Η παρέα αυτή επέστρεφε από τη σχολή τοξοβολίας κιούντο (弓道) που υπάρχει μέσα στο Χατσιμάνγκου και τους πέτυχα την ώρα που φεύγαμε και αυτοί και εγώ --ήταν η πρώτη φορά που πετύχαινα ιάπωνες τοξότες στον δρόμο και το γεγονός ότι τους πέτυχα και μπόρεσα να τους φωτογραφίσω στο συγκεκριμένο σημείο με είχε χαροποιήσει ιδιαίτερα!
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Also Kamakura is one of the few places in Japan where there are still jinrikisha (人力車) aka rickshaw, the human-pulled carts that during the Meiji Period (1868-1912) were used as taxis --nowadays they used exclusively for tourism, weddings and, sometimes, by geisha, wherever they still exist (although not in Kamakura).
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Επίσης η Καμακούρα είναι από τα λίγα μέρη της Ιαπωνίας στα οποία υπάρχουν ακόμα τζίνρικισα (人力車), τα αμαξάκια που σέρνουν άνθρωποι και που την περίοδο Μέιτζι (1868-1912) έπαιζαν τον ρόλο ταξί --τώρα πια χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τουρισμό, για γάμους και, ενίοτε από τις γκέισα, όπου υπάρχουν (αν και όχι στην Καμακούρα).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
There's a lot of surf in Kamakura. And a lot of Harleys cruising its beaches -from Yuigahama (由比ガ浜) to Enoshima (江の島)- or sometimes parking in front of its traditional buildings, creating an interesting contrast.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Υπάρχει πολύ σερφ στην Καμακούρα. Και πολλές Χάρλεϊ που κάνουν βόλτες στις παραλίες της -από τη Γιουϊγκαχάμα (由比ガ浜) ως την Ενοσίμα (江の島)- ή που ενίοτε παρκάρουν μπροστά από τα παραδοσιακά της κτίρια δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα αντίθεση.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
A different variation on the "manekineko" theme, this time by its own admission a bum, good for nothing cat (rokudenashi neko/ろくでなし猫). This one still exists and occasionally changes clothes (here it is with Edo period attire) at the second commercial street of Kamakura, Komachi Dori (小町通り).
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Μια διαφορετική παραλλαγή στο θέμα "μανεκινέκο", αυτή τη φορά κατά δήλωσή της μια άχρηστη, χαραμοφάισα γάτα (ροκουντενάσι νέκο/ろくでなし猫). Αυτή υπάρχει ακόμα και κατά διαστήματα αλλάζει αμφίεση (εδώ είναι με ρούχα της περιόδου Έντο), στον δεύτερο εμπορικό δρόμο της Καμακούρα, το Κομάτσι Ντόρι (小町通り).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
The other day I was tidying up some old pictures and I found some from a stroll around Kamakura on September 2009; if I'm not mistake it was my last visit there during my first trip to Japan and I had no idea when I was going again (eventually, I went less than a year later). This shop still exists although it doesn't have this big manekineko cat in the entrance to wave customers in.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Τις προάλλες τακτοποιούσα παλιές φωτογραφίες και βρήκα μερικές από μια βόλτα στην Καμακούρα τον Σεπτέμβριο του 2009 --αν δεν κάνω λάθος ήταν η τελευταία μου βόλτα εκεί στο πρώτο μου ταξίδι στην Ιαπωνία και δεν είχα ιδέα πότε θα πήγαινα ξανά (τελικά πήγα λιγότερο από έναν χρόνο μετά). Το μαγαζί αυτό υπάρχει ακόμα αλλά δεν έχει πια αυτή τη μεγάλη γάτα μανεκινέκο στην είσοδο να γνέφει στους πελάτες να μπουν μέσα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...so some people will go to extremes to make it look appealing.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...οπότε μερικοί φτάνουν στα άκρα για το κάνουν να φανεί ελκυστικό.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...and it isn't even Japanese: from what I read it comes from South Africa. But it is quite spectacular and its name is, as we all imagine, "gokurakucho-ka" (極楽鳥花). Or "paradise bird flower". And not exactly the flower you expect to see in Ueno.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...και δεν είναι καν ιαπωνικό: από ό,τι διαβάσα, προέρχεται από τη Νότια Αφρική. Αλλά είναι αρκετά εντυπωσιακό και η ονομασία του είναι, όπως όλοι φανταζόμαστε, "γκοκουράκουτσο-κα" (極楽鳥花). Ή αλλιώς, "λουλούδι-πουλί του παραδείσου". Και όχι ακριβώς το λουλούδι που περιμένεις να δεις στο Ουένο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
This time, the building of "Shizuoka Shimbun" (静岡新聞) newspaper in Tokyo, between Ginza and Shinbashi.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Αυτή τη φορά το κτίριο των γραφείων της εφημερίδας "Σιζουόκα Σιμπούν" (静岡新聞) στο Τόκιο, μεταξύ Γκίνζα και Σίμπασι.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Back to Tokyo and to a week with a lot of (high school) baseball. So what more fitting than a "Home Run Star" (ホームランスター) melon?
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Επιστροφή στο Τόκιο και σε μια εβδομάδα με πολύ (λυκειακό) μπέιζμπολ. Οπότε τι πιο ταιριαστό από ένα πεπόνι τύπου "Χόουμ Ραν Σταρ" (ホームランスター);
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
It is a restaurant across the station, specializing in soba noodles. We didn't try it so I don't know how good it is --or why it's logo is an eggplant.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Πρόκειται για ένα εστιατόριο απέναντι από τον σταθμό που ειδικεύεται σε μακαρόνια σόμπα. Δεν το δοκιμάσαμε οπότε δεν ξέρω πόσο καλό είναι --ή γιατί έχει για λογότυπο μια μελιτζάνα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Or in Japanese musasabi (ムササビ). The other trademark of Takao-san after tengu, here in a shop that makes sweets.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ή στα ιαπωνικά μουσασάμπι (ムササビ). Το άλλο σήμα κατατεθέν του Τακάο-σαν, μετά τα τένγκου, εδώ σε κατάστημα που φτιάχνει γλυκά.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
A toilet and water station. With a sign that's probably only in English for a reason.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
<Τουαλέτες και βρύσες για ανεφοδιασμό. Με μια ταμπέλα που πιθανότατα υπάρχει λόγος που είναι μόνο στα αγγλικά.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...can't make it to Takao-san, you can leave him here, next to the cable car and take it on your way back.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...δεν αντέχει να ανέβει στο Τακάο-σαν, μπορείτε να τον αφήσετε εδώ, δίπλα στο τελεφερίκ και να τον πάρετε στην επιστροφή.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Or in Japanese 北島三郎: one of the most famous singers of the enka (演歌) style, that balances pop and traditional music and mostly targets the 50+ crowd. One of his rather recent hits (it was released in 2014) was "Takao-san" and is about the mountain so Hachioji made him honorary tourism ambassador and made a statue of him in the cable car station --the color is characteristic of enka's general style.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ή στα ιαπωνικά 北島三郎: ένας από τους πιο γνωστούς τραγουδιστές του στιλ ένκα (演歌) που ακροβατεί μεταξύ ποπ και παραδοσιακής μουσικής και που απευθύνεται ως επί το πλείστον σε ηλικίες άνω των 50. Μια από τις σχετικά πρόσφατες επιτυχίες του (κυκλοφόρησε το 2014) είναι το "Τακάο-σαν" το οποίο αναφέρεται στο βουνό οπότε το Χατσιότζι τον έκανε επίτιμο πρέσβη του τουρισμού του και έστησε ένα άγαλμά του στον σταθμό του τελεφερίκ --το χρώμα είναι χαρακτηριστικό της γενικότερης αισθητικής της ένκα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Many people don't know that Tokyo is so big that it includes many more things than are usually shown. One of them is Takao-san, (高尾山), a 1965 ft mountain which is in Tokyo's west side, in the city of Hachioji (八王子). Takao can be climbed but many people prefer the cable car (there's also a lift but we took the cable car.)
Besides nature, Takao-san is famous for the Yakuoin (薬王院) temple of the Shingon-shu (真言宗) sect of Buddhism which temple is in turn famous for its relationship with tengu --here are the first ones you see when entering its gate.
Here is the temple itself with two huge tengu heads on the left and right sides of its entrance and two smaller full-body tengu statues on the left and right sides of the stairs --in the picture you can only see the right tengu head and the left statue (it was impossible to take a picture from the front.)
Going up the temple's complex there is another temple, a Shinto one (those are usually called "shrines" in English) which is called "Izuna Gongendo" (飯縄権現堂)...
...which worships the main deity of Takao-san, Izuna Daigongen (飯縄大権現). Who also has something tengu-ish about him.
Also interesting is the temple called "Daishido" (大師堂) and dedicated to the founder of the sect, Kobo Daishi (弘法大師, 774-835). The statuettes are 88 and correspond to a very famous pilgrimage of 88 temples and 745 miles (still) performed in Shikoku Island and which is also dedicated to Kobo Daishi --under each statuette there is dirt from each of Shikoku's 88 temples. The concept here is that if you go once around the temple and leave one yen on each statuette, you will have the same good fortune you'd have if you did the real pilgrimage --most people leave five yen instead of one because in Japanese "five yen" is read "go en" (五円) which is a homophone for "御縁" or "ご縁" which means something like "good fortune: at least in this context.
And here is the top of Takao-san, after the temple. On a clear day, you can see Fuji too but that rarely happens during the summer.
As is usually the case, I took many more pictures than I can put here. If you want to see them, they are in a separate album in Flickr named "Takao-san July 30, 2022".
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Πολύς κόσμος δεν ξέρει ότι το Τόκιο είναι τόσο μεγάλο που περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα από όσα φαίνονται συνήθως. Ένα από αυτά είναι το Τακάο-σαν (高尾山), ένα βουνό ύψους 599 μέτρων που βρίσκεται στην δυτική πλευρά του Τόκιο, στην πόλη Χατσιότζι (八王子). Στο Τακάο μπορείς να ανέβεις και με τα πόδια αλλά πολύς κόσμος προτιμάει το τελεφερίκ (υπάρχει και ένα λιφτ αλλά εμείς πήραμε το τελεφερίκ) .
Πέραν της φύσης, το Τακάο-σαν είναι διάσημο για τον ναό Γιάκουο-ιν (薬王院) της βουδιστικής σέκτας Σίνγκον-σου (真言宗) ο οποίος με τη σειρά του είναι διάσημος για τη σχέση του με τα τένγκου --εδώ είναι τα πρώτα που βλέπεις όταν περνάς την πύλη του.
Και εδώ ο ίδιος ο ναός με δύο τεράστια κεφάλια τένγκου δεξιά και αριστερά από την είσοδό του και δύο μικρότερα ολόσωμα αγάλματα τένγκου δεξιά και αριστερά της σκάλας --στη φωτογραφία φαίνεται μόνο το δεξί κεφάλι τένγκου και το αριστερό άγαλμα (ήταν αδύνατο να τραβήξω φωτογραφία από μπροστά).
Ανεβαίνοντας λίγο πιο πάνω μέσα στο σύμπλεγμα του ναού, υπάρχει ένας άλλος ναός, σιντοϊστικός ο οποίος λέγεται "Ιζούνα Γκόνγκεν-ντο" (飯縄権現堂)...
...στον οποίο λατρεύεται η κύρια θεότητα του Τακάο-σαν, ο Ιζούνα Ντάι-γκόνγκεν (飯縄大権現). Ο οποίος επίσης έχει κάτι το τενγκουϊκό επάνω του.
Επίσης ενδιαφέρων είναι και ο ναός που λέγεται "Ντάισι-ντο" (大師堂) και είναι αφιερωμένος στον ιδρυτή της σέκτας, Κόμπο Ντάισι (弘法大師, 774-835). Τα αγαλματάκια είναι 88 και αντιστοιχούν σε ένα πολύ διάσημο προσκύνημα 88 ναών και 1200 χιλιομέτρων που γίνεται (ακόμα) στο νησί Σικόκου και που είναι επίσης αφιερωμένο στον Κόμπο Ντάισι --κάτω από κάθε αγαλματάκι, υπάρχει χώμα από καθέναν από τους 88 ναούς του Σικόκου. Το κόνσεπτ εδώ είναι ότι αν πας μια φορά γύρω-γύρω τον ναό και αφήσεις από ένα γεν σε κάθε αγαλματάκι, θα έχεις την ίδια καλή τύχη που θα είχες αν έκανες το κανονικό προσκύνημα --ο περισσότερος κόσμος αφήνει πέντε γεν αντί για ένα επειδή στα ιαπωνικά το "πέντε γεν" διαβάζεται "γκο εν" (五円) το οποίο είναι ομόηχο με το "御縁" ή "ご縁" που σημαίνει κάτι σαν "καλή τύχη", τουλάχιστον σε αυτό το πλαίσιο.
Και εδώ είναι η κορυφή του Τακάο-σαν, μετά τον ναό. Αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, μπορείς να δεις και το Φούτζι όμως κάτι τέτοιο σπάνια συμβαίνει το καλοκαίρι.
Όπως συνήθως συμβαίνει, τράβηξα πολύ περισσότερες φωτογραφίες από όσες μπορώ να βάλω εδώ. Αν θέλετε να τις δείτε, υπάρχουν σε ένα ξεχωριστό άλμπουμ στο Flickr με ονομασία "Takao-san July 30, 2022".
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
