Στο δωμάτιο του ονσέν, ωραιότατα νωπά "μπισκοτα" μάντζου με γέμιση κρέμα γάλακτος και κράκερ σεμπέι με γεύση καλαμάρι και καρότο -οι προσεκτικοί αναγνώστες θα παρατήρησαν ότι για τα δεύτερα δε χρησιμοποίησα το "ωραιότατα".
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
2 comments:
Ακούγεται όντως "ιδιαίτερο". Να πούμε πάντως οτι κι εδώ είναι κάπως υπερβολή η εντύπωση οτι οι Ιάπωνες "τρώνε μόνο τέτοια παλαβά". Έχουν (αρκετές) ιδιαιτερότητες αλλά όσο παράξενος και να σαι νηστικός δε θα μείνεις στην Ιαπωνία (ίσα ίσα). Θυμάμαι την πρώτη φορά νόμιζα οτι έτρωγαν μόνο sushi (που απεχθάνομαι) και φοβόμουν οτι 2 βδομάδες θα τρώω burger από κανα McDonalds...
Όπως έχω πει κατ' επανάληψη, η περιορισμένη αντίληψη που έχουν οι Ιάπωνες για τον εαυτό τους, δεν τους έχει επιτρέψει να προβάλλουν την κουζίνα τους και την ευρύτερη γαστρονομική τους κουλτούρα ως πόλο έλξης -αν το είχαν κάνει, ο κόσμος θα είχε καταλάβει ότι μπορούν να σταθούν ισότιμα δίπλα στη Γαλλία ή την Κίνα. Αυτό άρχισε να αλλάζει την τελευταία δεκαετία όμως ακόμα έχει αρκετή δουλειά να γίνει μέχρι να ξεπεραστεί το στερεότυπο του ωμού ψαριού.
Για το σούσι, προφανώς είναι θέμα γούστου: προσωπικά μέχρι που ήρθα εδώ μου ήταν μάλλον αδιάφορο αλλά όταν ήρθα συνειδητοποίησα ότι ο βασικός λόγος ήταν ότι δεν είχα φάει *καλό* σούσι -όταν το σούσι είναι καλό (και δεν είναι πάντοτε, ούτε στην Ιαπωνία) είναι πραγματικά έργο τέχνης. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για φαγητό που σπάνια μαγειρεύεις στο σπίτι οπότε ισχύει ότι ισχύει και για την καλή πίτσα ή το καλό σουβλάκι: πρέπει να μπεις στη διαδικασία αναζήτησης εστιατορίου, κρατήσεων κ.λπ. και, αντίθετα με την καλή πίτσα ή το καλό σουβλάκι, το καλό σούσι είναι (και στην Ιαπωνία) σχετικά ακριβό. Αντίθετα το σασίμι (το οποίο συνήθως μπαίνει στην ίδια κατηγορία αφού, στην πραγματικότητα *αυτό* είναι το ωμό ψάρι!) είναι πολύ πιο εύκολα προσβάσιμο και έχω την εντύπωση ότι τα περισσότερα ιαπωνικά σπίτια το τρώνε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.
Post a Comment