(1876) Aizu leftovers (2): Treats

At the onsen's room, wonderful manju buns filled with milk cream and squid and carrot-flavored senbei crackers; observant readers might have noticed that for the latter I didn't use "wonderful".  

(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1876) Παραλειπόμενα από το Αϊζού (2): Κεράσματα

Στο δωμάτιο του ονσέν, ωραιότατα νωπά "μπισκοτα" μάντζου με γέμιση κρέμα γάλακτος και κράκερ σεμπέι με γεύση καλαμάρι και καρότο -οι προσεκτικοί αναγνώστες θα παρατήρησαν ότι για τα δεύτερα δε χρησιμοποίησα το "ωραιότατα".

(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1875) Aizu leftovers (1): Pokemon

And to be precise, Pokemon train and to be even more precise, "POKÉMON with YOU" train running between the towns of Ichinoseki (一関市) and Kesennuma (気仙沼). We only saw the advertising poster at the station since these areas are not in Fukushima but in neighboring Iwate (岩手) and Miyagi (宮城) rspectively. One idea about what it is, you can get through its web page by JR, the company that operates it; needless to say that I'm very sorry we didn't have the opportunity to use it. 

(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1875) Παραλειπόμενα από το Αϊζού (1): Πόκεμον

Και για την ακρίβεια, τρένο Πόκεμον και για την περισσότερη ακρίβεια τρένο "POKÉMON with YOU" το οποίο τρέχει μεταξύ των πόλεων Ιτσινοσέκι (一関市) και Κεσενούμα (気仙沼). Είδαμε μόνο τη διαφήμιση στον σταθμό καθώς στην πραγματικότητα οι περιοχές αυτές δεν είναι στην Φουκουσίμα αλλά στα γειτονικά Ιουάτε (岩手) και Μιγιάγκι (宮城) αντίστοιχα. Μια ιδέα για το τι είναι πάντως, μπορεί να πάρει κανείς στο σχετικό σάιτ της εταιρείας JR που το λειτουργεί· περιττό να πω ότι λυπάμαι πολύ που δεν το είχαμε την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε. 

(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1874) And in the return train...

...a sake called  "Kitakata Ramen Sake" (喜多方ラーメン酒) with a surtitle "The local sake of brewery town" (蔵の町の地酒). Yes we drank it in the train but no, without ramen. 

(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1874) Και στο τρένο της επιστροφής...

...ένα σάκε που η μάρκα του είναι "Κιτακάτα Ράμεν Σάκε"(喜多方ラーメン酒) με υπέρτιτλο "Το σάκε της πόλης των ποτοποιών σάκε" (蔵の町の地酒). Ναι, το ήπιαμε στο τρένο αλλά όχι, χωρίς ράμεν.

 (Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1873) Like almost everywhere in Aizu...

...Kitakata has enough sake breweries. We visited Yamatogawa (大和川), founded in 1790 and continuing to make sake since then. The building both exterior and interior is somewhat keeping an atmosphere of bygone times...

...although the bottles certainly give out a more contemporary note. 

Like always, there is a bar to try some of their products after the tour (for the record they were very good)...

...and a fountain with water from the spring used for sake.

And of course the ubiquitous sakadaru sake casks.

(For more bigger pictures from the visit to Yamatogawa version both in color and black and white, check my "Yamatogawa sake brewery, Kitakata, Fukushima, 18/2/2019" set on Flickr)

(1873) Όπως σχεδόν παντού στο Αϊζού...

...και η Κιτακάτα έχει αρκετές ποτοποιΐες που φτιάχνουν σάκε. Εμείς επισκεφθήκαμε την Γιαμάτο-γκάουα (大和川) η οποία ιδρύθηκε το 1790 και συνεχίζει να φτιάχνει σάκε από τότε. Το κτίριο τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά κρατάει κάπως την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής...

...αν και τα μπουκάλια δίνουν σαφώς μια πιο σύγχρονη νότα.

Όπως πάντα υπάρχει μπαρ για να δοκιμάσεις κάποια από τα προϊόντα τους μετά την ξενάγηση (πάρα πολύ ωραία, για την ιστορία)...

...και κρήνη με νερό από την πηγή που χρησιμοποιείται και για το σάκε.

Και βεβαίως τα απαραίτητα κλασικά βαρέλια σακαντάρου.

 (Για περισσότερες φωτογραφίες από την επίσκεψη στο Γιαμάτο-γκάουα σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Yamatogawa sake brewery, Kitakata, Fukushima, 18/2/2019» στο Flickr).

(1872) In Tokyo, restaurants...

...try to put on their window realistic replicas of their dishes. In Kitakata, they see it a little differently; here for example, the owner of the "Sakurai Shokudo" (桜井食堂) ramen restaurant puts more emphasis on the size of the replica. Perhaps because the town's restaurants sell only one type of ramen.

(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1872) Στο Τόκιο, τα εστιατόρια...

...προσπαθούν να βάλουν στη βιτρίνα τους ρεαλιστικά ομοιώματα των πιάτων τους. Στην Κιτακάτα το βλέπουν κάπως διαφορετικά -εδώ ας πούμε, ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου ράμεν "Σακουράι Σόκουντο" (桜井食堂) τονίζει περισσότερο το μέγεθος. Ίσως επειδή τα εστιατόρια της πόλης σερβίρουν μόνο ένα είδος ράμεν. 

 (Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1871) One more incarnation...

...of Kitakata's ramen, this time in senbei crackers. Unfortunately, I didn't buy them -and of course I regret it!

(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1871) Μια ακόμα ενσάρκωση...

...των ράμεν της Κιτακάτα, αυτή τη φορά σε κράκερ σεμπέι. Δυστυχώς δεν πήρα -και βεβαίως το μετάνιωσα! 

 (Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1870) When your area makes ramen this famous...

...it makes perfect sense to sell them in various forms. Here, in a packet to cook them at home -of course you can find them in Tokyo too but many prefer them as a souvenir from Kitakata. Hence, the picture is not from a super-market but from a souvenir shop. 

(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1870) Όταν η περιοχή σου φτιάχνει τόσο διάσημα ράμεν...

...είναι απολύτως λογικό να τα πουλάς σε όλες τους τις μορφές. Εδώ, σε πακέτα για να τα φτιάξει κανείς στο σπίτι -βεβαίως μπορείς να τα βρεις και στο Τόκιο αλλά πολλοί τα προτιμούν σαν σουβενίρ από την Κιτακάτα. Εξ ου και ότι η φωτογραφία δεν είναι από σούπερ-μάρκετ αλλά από σουβενιράδικο. 

 (Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1869) There is one thing though...

...that identifies completely in the Japanese mind with Kitakata and this is its ramen -they are so classic that what many people think as "ramen" with the chashu (チャーシュー/叉焼) meat, the menma (メンマ) bamboo sprouts, the negi (ネギ) scallion, the fried naruto (鳴門/なると) fish paste and the soy-flavored soup are actually the ramen of Kitakata. Which started from this shop, Genraiken (源来軒) in 1927. 

There is nothing special in the shop and if they didn't say everywhere they are the... founder (the "元祖" they have all over the place, inside and out), only the fanatics would know it. Pictured is, of course the cook who made them for the first time -now there are about 120 ramen shops in Kitakata, making it the city with the most ramen shops per capita in Japan. 

Their ramen are indeed very good though and using the wide pasta that is the characteristic of Kitakata ramen. I had mine with extra chashu because I was very hungry. 

Although those who are really hungry, like the gentleman on the left in the picture, order the special double portion -compare it with his friend's which was the same Atsuko and I had. 

(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1869) Όμως υπάρχει ένα πράγμα...

...που στη συνείδηση των Ιαπώνων ταυτίζεται απόλυτα με την Κιτακάτα και αυτά είναι τα ράμεν της -είναι τόσο κλασικά που αυτά που πολύς κόσμος σκέφτεται σαν "ράμεν" με το κρέας τσάσου (チャーシュー/叉焼), τις φύτρες μπαμπού μένμα (メンマ), το ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμύδι νέγκι (ネギ), το τηγανιτό σουρίμι ναρούτο (鳴門/なると) και τη σούπα με γευση σόγια είναι στην πραγματικότητα τα ράμεν της Κιτακάτα. Τα οποία άρχισαν από αυτό το μαγαζί, το "Γκενράικεν" (源来軒) το 1927.

Το μαγαζί δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο και αν δεν έλεγε ότι είναι ο... ιδρυτής (το "元祖" που υπάρχει παντού, μέσα και έξω), μόνο οι φανατικοί θα το ήξεραν. Στη φωτογραφία είναι βεβαίως ο μάγειρας που τα έφτιαξε για πρώτη φορά -πλέον υπάρχουν στην Κιτακάτα περίπου 120 ραμενάδικα, γεγονός που την κάνει την πόλη με τα περισσότερα κατά κεφαλή ραμενάδικα σε όλη την Ιαπωνία. 

Όμως τα ράμεν του ήταν όντως πολύ καλά και με τα πλατιά μακαρόνια που είναι και το χαρακτηριστικό των Κιτακάτα ράμεν. Εγώ πήρα τα δικά μου με έξτρα τσάσου γιατί πείναγα πολύ.

Αν και αυτοί που πεινάνε πραγματικά, όπως ο κύριος αριστερά, παραγγέλνουν την ειδική διπλή μερίδα -συγκρίνετέ την με αυτή που τρώει ο φίλος του και που ήταν το ίδιο μέγεθος με αυτά που πήραμε η Άτσουκο κι εγώ. 

 (Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1868) Kitakata...

...is smaller than Aizu-Wakamatsu (about 60% smaller) but much more spread out and with some very beautiful old buildings -mostly old storehouses that have been converted to houses and stores.

One of which claims to be a ramen shrine for reasons we will explain in the near future. 

Oh, and also because I forgot to put it yesterday, here's a picture from the station with sakadaru (酒樽) sake casks -like we said: there's a lot of sake in Aizu! 

(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)

(1868) Η Κιτακάτα...

...είναι πιο μικρή από το Αϊζού Ουακαμάτσου (περίπου κατά 60%) αλλά είναι πολύ πιο απλωμένη και με μερικά πολύ ωραία παλιά κτίρια -κυρίως παλιές αποθήκες που έχουν γίνει σπίτια και μαγαζιά. 

Ένα από τα οποία υποστηρίζει ότι είναι ναός των ράμεν για λόγους που θα εξηγήσουμε στο εγγύς μέλλον. 

Α, επίσης, επειδή ξέχασα να τη βάλω εχτές, να και μια φωτογραφία από τον σταθμό με βαρέλια σακαντάρου (酒樽) του σάκε -είπαμε: στο Αϊζού υπάρχει πολύ σάκε!

(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

(1867) The first thing you see arriving in Kitakata...

...is of course the station's decoration which includes bales of rice straw used to store rice back in the day (to have good sake you need good rice). Incidentally, in Japan these bales are called "kome-dawara" (米俵) or simply "tawara" (俵). 

Also various versions of the akabeko, the red cow-symbol of Aizu.

The second thing you see is the station itself. 

(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr)