Όσοι με διαβάζουν καιρό, ξέρουν ότι η 22 Ιουλίου είναι η επέτειος της πρώτης μου μέρας στην Ιαπωνία και ότι κάθε χρόνο πάω στη δυτική πλευρά του σταθμού του Σιντζούκου, το πρώτο μέρος του Τόκιο που σταμάτησα ερχόμενος από τη Ναρίτα και που θεωρώ το σημείο μηδέν μου εδώ. Κάθε χρόνο υπάρχουν αλλαγές (15 χρόνια έχουν περάσει άλλωστε) όμως φέτος η αλλαγή ήταν τεράστια. Εκεί που στη φωτογραφία υπάρχει ουρανός, υπήρχε ως πέρυσι το πολυκατάστημα Odakyu· τώρα έχει γκρεμιστεί και γίνεται μια καθολική ανάπλαση στην περιοχή και στον σταθμό η οποία περιλαμβάνει και αυτή την πεζογέφυρα η οποία ήταν καμιά εκατοστή μέτρα στα δεξιά.
Ευτυχώς απέναντι από τον σταθμό το τοπίο είναι το ίδιο με το κτίριο Μόντο Γκακουέν Κοκούν Τάουερ (モード学園コクーンタワー) στο κέντρο.
Και ακόμα υπάρχει το σημείο για καπνιστές που χρησιμοποίησα τότε και που χρησιμοποιούσα ως πριν από οκτώ χρόνια που έκοψα το κάπνισμα. Όπως όλοι οι κάτοικοι του Τόκιο, έτσι κι εγώ λέω με κάθε ευκαιρία ότι το Τόκιο αλλάζει συνεχώς όμως φέτος ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πόσο δραστικά αλλάζει μερικές φορές.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
0 comments:
Post a Comment