...η οποία συνήθως παραβλέπεται ή αγνοείται έχει να κάνει με τη χρήση τους σαν εθνικιστικού συμβόλου --από εκεί, παρεμπιπτόντως προέρχεται και η πρακτική να τις φυτεύουν στις αυλές των σχολείων και που ξεκίνησε την εποχή Μέιτζι, όταν άρχισε να στήνεται και ο ιαπωνικός εθνικισμός που οδήγησε σε αυτά που οδήγησε τον Β' ΠΠ. Η πιο παλιά αναφορά που έχω βρει για την ανθισμένη κερασιά ως συμβολική του "πνεύματος Γιαμάτο" (Γιαμάτο Νταμάσιι/大和魂), δηλαδή του ιδιαίτερου χαρακτήρα των Ιαπώνων είναι σε ένα ποίημα του λόγιου Μοτοόρι Νορινάγκα (本居 宣長/1730-1801) ο οποίος χρησιμοποιήθηκε σαν βάση του μεταγενέστερου ιαπωνικού εθνικισμού όμως η γενικευμένη χρήση ήρθε μετά όταν η παροδικότητα των λουλουδιών συνδέθηκε με τη θυσία για τον αυτοκράτορα και την αυτοκρατορία και παραμένει ως σήμερα: σχεδόν όλες οι ακροδεξιές ομάδες χρησιμοποιούν το άνθος της κερασιάς σαν σύμβολό τους ενώ μερικές από τις πιο διάσημες κερασιές βρίσκονται στον ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο ναό Γιασουκούνι Τζίντζα (靖国神社) στον οποίο έχουν "ενθεωθεί", μαζί με τους άλλους νεκρούς από τους πολέμους της Ιαπωνίας και 14 (αν δεν κάνω λάθος) εγκληματίες πολέμου που εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής. Εδώ μια από τις κερασιές του Γισαουκούνι, μαζί με την πύλη και τον θυρεό του ναού, το χρυσάνθεμο με τα 16 πέταλα που είναι και το εθνόσημο της Ιαπωνίας.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
0 comments:
Post a Comment