...these small shrines, usually dedicated to Inari (稲荷) the deity of rice. This one is called Kumagai Inari Jinja (熊谷稲荷神社) and has been there since the 12th century. The Chinese restaurant that is next to it and whose sign you can see on the left, has been there since 1968 so it's safe to assume it's good --it's called Hagoromo (羽衣).
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...αυτοί οι μικροί ναοί, συνήθως αφιερωμένοι στον Ινάρι (稲荷), τον θεό του ρυζιού. Ο συγκεκριμένος λέγεται Κουμαγάι Ινάρι Τζίντζα (熊谷稲荷神社) και είναι εκεί από τον 12ο αιώνα. Το κινέζικο εστιατόριο που είναι δίπλα και του οποίου η ταμπέλα φαίνεται αριστερά, είναι εκεί από το 1968 οπότε λογικά θα είναι καλό --λέγεται Χαγκόρομο (羽衣)
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...this time with a sheep face (if you are Japanese, you can tell from the white cloud on the forehead). Souvenir from an area that escapes me now --perhaps from Hokkaido.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...αυτή τη φορά με πρόσωπο προβάτου (αν είσαι Ιάπωνας, το καταλαβαίνεις από το λευκό συννεφάκι στο μέτωπο). Σουβενίρ από κάποια περιοχή που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή --ίσως από το Χοκάιντο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...(after Kamakura, of course!) is that there are countless spots with views like this. Here at a parking lot near Chogo (長後) station.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...(μετά την Καμακούρα, βεβαίως!) είναι ότι υπάρχουν αμέτρητα σημεία με τέτοια θέα. Εδώ, σε ένα πάρκινγκ κοντά στον σταθμό του Τσόγκο (長後).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
At Shinbashi, since 1893. And on the background, a building that certainly wasn't around in 1893.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Στο Σίμπασι, από το 1893. Με φόντο ένα κτίριο που σίγουρα δεν ήταν εκεί το 1893.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...sometimes Japan is charmingly lo-tech. This, for example, is a very common improvised drainpipe for broken down air-conditioners or for when there's more rain than usual. In various stations all around Tokyo.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...μερικές φορές η Ιαπωνία είναι γοητευτικά λο-τεκ. Αυτός, ας πούμε, είναι ένας πολύ συνηθισμένος τρόπος αυτοσχέδιας αποχέτευσης όταν χαλάει ένα κλιματιστικό ή όταν υπάρχει βροχή παραπάνω από το κανονικό. Σε διάφορους σταθμούς παντού στο Τόκιο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Although I still find references to cheese in Japan strange. It isn't that it doesn't exist but it's like something tofu in Greece or like the word "inconceivable" in "Princess Bride": many people refer to it but I don't think it means what they think it means.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Αν και ακόμα παραξενεύομαι όταν βλέπω αναφορές στο τυρί στην Ιαπωνία. Όχι ότι δεν υπάρχει αλλά είναι κάτι σαν το τόφου στην Ελλάδα ή σαν τη λέξη "ασύλληπτο" στο "Princess Bride": πολλοί το αναφέρουν αλλά δεν νομίζω ότι σημαίνει αυτό που νομίζουν ότι σημαίνει.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...to describe the combination. But I really can't.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...για να περιγράψω τον συνδυασμό. Αλλά πραγματικά δεν μπορώ.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...we have put the octopus on ice, we were told this last summer by Aichi (愛知) in an effort to make us visit it when it was too hot in Tokyo. Eventually we couldn't have gone anyway because due to Covid inter-prefecture travel was not encouraged but for the record, the wisecrack comes from the fact that in this prefecture there us the island Himakajima (日間賀島) which is famous for its octopi (or octopuses: I'm not that picky). I have to admit though that this is one of those rare times were the English pun on the lower right is really good!
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...παγώσαμε το χταπόδι, μας έλεγε το καλοκαίρι που πέρασε ο νομός Αΐτσι (愛知) προκειμένου να μας κάνει να τον επισκεφθούμε όταν στο Τόκιο είχε πολλή ζέστη. Τελικά δεν θα μπορούσαμε έτσι κι αλλλιώς μια και λόγω Κόβιντ, τα ταξίδια μεταξύ νομών δεν ενθαρρύνονταν ιδιαίτερα όμως για την ιστορία η εξυπνάδα προέρχεται από το ότι στον νομό αυτό υπάρχει το νησί Χιμακατζίμα (日間賀島) το οποόιο είναι διάσημο για τα χταπόδια του. Οφείλω να πω πάντως ότι αυτή είναι μια από τις σπάνιες φορές που το αγγλόφωνο λογοπαίγνιο κάτω δεξιά είναι πράγματι καλό!
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
At a café in Tokyo Station, a sub-room in wasitsu (和室) style i.e. in Japanese style with low tables, zabuton floor cushions and fake view at a Japanese garden from the round window on the far side. For those who want to drink their tea in a more traditional environment in a less traditional environment.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Σε ένα καφέ στον σταθμό του Τόκιο, ένα υπό-δωμάτιο ουασίτσου (和室) δηλαδή ιαπωνικού στιλ με χαμηλά τραπέζια, μαξιλάρια ζαμπουτόν και σικέ θέα σε έναν ιαπωνικό κήπο από το στρογγυλό παράθυρο στο βάθος. Για όσους θέλουν να πιουν το τσάι τους σε ένα πιο παραδοσιακό περιβάλλον, μέσα σε ένα λιγότερο παραδοσιακό περιβάλλον.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
At Tokyo Station...
...and at Shinjuku Station, signs informing us about the obvious.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Στον σταθμό του Τόκιο...
...και στον σταθμό του Σιντζούκου, ταμπέλες που μας ενημερώνουν για το προφανές.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Its name is somewhat exotic -it's called "randoseru" (ランドセル) and the word probably comes from the Dutch "ransel" which means "backpack"- but it's one of the most common objects you see in Japan since it's used by all elementary school students. It's quite expensive (the cheapest I've seen are at 350$ but an average price is 600$) but the concept is that you buy one at first grade and it lasts until sixth grade and its manufacturing quality confirms it.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Η ονομασία της είναι κάπως εξωτική -λέγεται "ραντοσέρου" (ランドセル) και η λέξη μάλλον προέρχεται από το ολλανδικό "ransel" που σημαίνει "σακίδιο"- όμως είναι ένα από τα συνηθέστερα αντικείμενα που βλέπεις στην Ιαπωνία καθώς τη χρησιμοποιούν όλοι οι μαθητές δημοτικού. Είναι αρκετά ακριβή (οι φτηνότερες που έχω δει είναι στα 300€ αλλά μια μέση τιμή είναι στα 500€) όμως το σκεπτικό είναι ότι αγοράζεις μια στην πρώτη δημοτικού και κρατάει ως την έκτη και η ποιότητα κατασκευής το επιβεβαιώνει.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Tokyo, summer of 2021 (and of 2020 because we had that thing with the double Olympics): from left to right, Gundam sweets, Pokemon and Tokyo Banana collaboration sweets (Tokyo Banana is perhaps Tokyo's most emblematic mass-produced sweet) and Olympics' souvenirs. At Tokyo Station.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Τόκιο, καλοκαίρι του 2021 (και του 2020 μια και είχαμε αυτή την ιστορία με τους διπλούς Ολυμπιακούς): από δεξιά προς τα αριστερά, γλυκά Gundam, γλυκά συνεργασία Pokemon και Tokyo Banana (ίσως το πιο εμβληματικό γλυκό μαζικής παραγωγής του Τόκιο) και σουβενίρ των Ολυμπιακών. Στον σταθμό του Τόκιο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
But some are so good that they become museum exhibits --actually they are photographs illustrating the various quality levels of the famous Japanese wagyu (和牛) beef from Kobe in a "wagyu boutique" in Asakusa.
And here's the counter where you can buy the meat itself with the, ahem, golden calf certifying that this is indeed real Kobe wagyu. Prices are for 100 grams (3.5 oz).
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Αλλά ορισμένα είναι τόσο καλά που γίνονται εκθέματα σε μουσείο --στην πραγματικότητα πρόκειται για φωτογραφίες που δείχνουν τις διάφορες ποιότητες του διάσημου ιαπωνικού μοσχαριού ουάγκιου (和牛) από το Κόμπε σε μια "μπουτίκ ουάγκιου" στην Ασακούσα.
Και εδώ ο πάγκος που μπορεί να αγοράσει κανείς το ίδιο το κρέας με το χρυσό μοσχάρι, ούτως ειπείν που πιστοποιεί ότι όντως πρόκειται για το αυθεντικό ουάγκιου από το Κόμπε. Οι τιμές είναι για τα 100 γραμμάρια.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
One of the anthropomorphic teddy bears that Bunmeido (文明堂) a Nagasaki company making the Western style cake castella (カステラ) since 1900 is using as its advertising mascots, is posing in the window of one of the company's cafés in Ginza, with a reminder about the merits of the mask.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ένα από τα ανθρωπόμορφα αρκουδάκια που η Μπουνμέιντο (文明堂) μια εταιρεία από το Ναγκασάκι που φτιάχνει το δυτικού τύπου κέικ "καστέλα" (カステラ) από το 1900 χρησιμοποιεί σαν διαφημιστικές μασκότ, ποζάρει στη βιτρίνα ενός καφέ της εταιρείας στην Γκίνζα, με μια υπενθύμιση για την αξία της μάσκας.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
A sign that asks people not to litter in some alley in Taito Ward. The interesting part is the illustration --not the walking cigarette but the face with the Kabuki makeup (aka kumadori/隈取) that makes the eyes watching you when you litter more intense. It's a shame that the sticker with the cigarette spoils the effect.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ταμπέλα που αποτρέπει τον κόσμο να πετάει σκουπίδια κάτω, σε κάποιο στενάκι στον Δήμο Τάιτο. Το ενδιαφέρον είναι η εικονογράφηση --όχι το τσιγάρο που περπατάει αλλά το πρόσωπο με το μακιγιάζ του Καμπούκι (γνωστό και ως κουμαντόρι/隈取) που κάνει τα μάτια που σε παρακολουθούν όταν πετάς τα σκουπίδια σου κάτω πιο έντονα. Κρίμα που το αυτοκόλλητο με το τσιγάρο χαλάει το εφέ.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Our bridge, Azuma-bashi (吾妻橋) here in Asakusa, not over the ocean but Sumida (隅田) river and lit up with the Olympic colors. Or some colors at any rate --it was beautiful anyway.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Η δική μας γέφυρα, η Αζούμα-μπάσι (吾妻橋), εδώ στην Ασακούσα, όχι πάνω από τον ωκεανό αλλά πάνω από τον ποταμό Σουμίντα (隅田) και φωτισμένη με τα Ολυμπιακά χρώματα. Ή με κάποια χρώματα τέλος πάντων -ωραία ήταν έτσι κι αλλιώς.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Another version of the Dream Bridge (Yume no Ohashi/夢の大橋), the spot where the Olympic flame was (you can see it in the distance) --yes, it is a real bridge over Tokyo Bay, which means that under it flows the Pacific Ocean. The monster on the left has nothing to do with the Olympic Games: it's the Tokyo Baycourt Club Hotel & Spa Resort.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Μια πιο μακρινή εκδοχή της Γέφυρα των Ονείρων (Γιούμε νο Οχάσι/夢の大橋), του σημείου που βρισκόταν η Ολυμπιακή φλόγα (φαίνεται στο βάθος) --ναι, είναι πραγματική γέφυρα πάνω από τον κόλπο του Τόκιο, ήτοι άπό κάτω της περνάει ο Ειρηνικός Ωκεανός. Το θηρίο στα αριστερά δεν έχει σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες: είναι το ξενοδοχείο Tokyo Baycourt Club Hotel & Spa Resort.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Olympics' Miraitowa (ミライトワ) on the left and Paralympics' Someity (ソメイティ) on the right, made of plants and flowers, still in Odaiba, in the park near the flame.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ο Μιράιτοουα (ミライトワ) των Ολυμπιακών αριστερά και η Σομέιτι (ソメイティ) των Παραολυμπιακών δεξιά, φτιαγμένοι από φυτά και λουλούδια, πάντα στην Οντάιμπα στο πάρκο κοντά στη φλόγα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Although of course this time the problem was not something the customs could stop with searches, during the Olympics there are always extra anti-terrorism measures. Still, the reason I took this picture was the Customs' mascot, the dog Kasutamu-kun (カスタム君) and its name.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Αν και βεβαίως το πρόβλημα αυτή τη φορά δεν ήταν κάτι που τα τελωνεία θα μπορούσαν να σταματήσουν με έρευνες, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών υπάρχουν πάντοτε αυξημενα μέτρα κατά της τρομοκρατίας. Παρόλα αυτά, ο λόγος που τράβηξα τη φωτογραφία ήταν η μασκότ του τελωνείου, ο σκύλος Κάσουταμου-κουν (カスタム君) και το όνομά της.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Leaving aside the fact that I consider volunteering in the Olympics one of the most despicable aspects of this farce, I recognize that these people are really doing everything they can to help the situation. So I really think they shouldn't had made them look so ridiculous.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι θεωρώ τον εθελοντισμό στους Ολυμπιακούς μια από τις πιο κατάπτυστες διαστάσεις αυτής της φάρσας, αναγνωρίζω ότι οι άνθρωποι αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν την κατάσταση. Οπότε πραγματικά νομίζω ότι δε χρειαζόταν να τους κάνουν να φαίνονται τόσο γελοίοι.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Since I mentioned it yesterday, here's the cauldron with the flame in Odaiba. And as I wrote a while back on Facebook, even though I have no Olympic sensibilities, I find the whole flame concept moving.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Μια και την ανέφερα εχτές, να πώς ήταν η φλόγα στην Οντάιμπα. Και όπως είχα γράψει και παλιότερα στο Facebook, αν και δεν έχω καμία ολυμπιακή ευαισθησία, το κόνσεπτ με τη φλόγα με συγκινεί.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
