Για χώρα που δεν έχει και πολύ μεγάλη κουλτούρα καφέ, η Ιαπωνία δεν τα πάει άσχημα στον συγκεκριμένο τομέα (βεβαίως το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς για πάρα πολλά πράγματα που οι Ιάπωνες ανακάλυψαν τα τελευταία 100 χρόνια). Το "Hoshino Coffee" είναι ένα καλό παράδειγμα γι αυτό. Φιλικό προς τα ζώα...
...με ειδικά κρικάκια στα τραπέζια για το λουρί των σκύλων...
...με έναν εξαιρετικό καφέ hand drip σε αυτές τις πρωτότυπες μεταλικές κούπες όταν σερβίρεται κρύος...
...και με μερικά τρομερά σάντουιτς.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
6 comments:
Αυτή η απουσία coffee culture μου έκανε μεγάλη εντύπωση (σε αντίθεση πχ με Κορέα που βρίσκεις ό,τι θες από καφέδες/ροφήματα και το κοινό είναι απαιτητικό)
Αναμφίβολα η Κορέα και η Ιαπωνία έχουν παλιούς και ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς αλλά οι δεσμοί αυτοί δεν είναι ο αποκλειστικός προσδιοριστικός παράγοντας των αντίστοιχων πολιτισμών. Δε θα έλεγα πάντως ότι η κουλτούρα του καφέ απουσιάζει εντελώς· το σωστότερο θα ήταν να πει κανείς ότι δεν είναι τόσο εξαπλωμένη όσο θα περίμεναν όσοι αποδέχονται το στερεότυπο της πλήρως ισοπεδωμένης από τη Δύση Ιαπωνίας. Μια επίσκεψη σε περιοχές όπως η Γκίνζα στα ανατολικά ή όπως η Σιμοκιταζάουα και το Κιτσιτζότζι στα δυτικά θα δείξεί ότι υπάρχουν και πολύ καλά καφέ και πολύ απαιτητικό κοινό. Από την άλλη πλευρά, όπως η Ελλάδα (και όλη η Μέση Ανατολή) έχει κουλτούρα καφέ, έτσι και η Ιαπωνία (και όλες οι χώρες στη σφαίρα επιρροής της Κίνας) έχει κουλτούρα τσαγιού και εκεί η ποικιλία των προσφερόμενων αγαθών είναι αξιοσημείωτη, νομίζω.
Μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ οτι σε ολόκληρο Τόκιο δε μπορείς να βρεις μια κούπα καλό καφέ (ή το χειρότερο "χάλια η Ιαπωνία, ούτε ένα φραπέ δε ξέρουν να φτιάξουν") απλά στην Σεούλ κάθε 5 βήματα έχει μικρά και μεγάλα καφέ με πολύ ενημερωμένο μενού -κάτι που δεν περίμενα να δω γιατί όπως λες θα είχαν πιο έντονη κουλτούρα τσαγιού.
Το Kichijoji μου ξέφυγε πριν 2 χρόνια που είχα πάει αλλά θα το κυνηγήσω τον Οκτώβριο που θα ξαναπάω γιατί το ακούω παντού (κι όχι μόνο για τον καφέ). Αχ, μετράω αντίστροφα από τώρα :-)
Προς θεού, προς θεού -δεν το πήρα έτσι! Αν το σχόλιο ακούστηκε κάπως επιθετικό ήταν επειδή έχω ακούσει πολλές φορές το παράπονο ότι "ο καφές στο Τόκιο περιορίζεται στα Starbucks" και παρότι υπάρχει μια δόση αλήθειας σ' αυτό, με την έννοια ότι οι ιταλικοί καφέδες σίγουρα πήραν μια ώθηση από την έλευση της συγκεκριμένης αλυσίδας και μετά, οι ντόπιες αλυσίδες (Doutoru, Veloce, Renoir, Becks κ.λπ.) υπάρχουν σχεδόν παντού και χρόνο με το χρόνο ξεφεύγουν από τον κλασικό (για τα ιαπωνικά δεδομένα) απλό καφέ φίλτρου και δοκιμάζουν καινούρια χαρμάνια και γεύσεις.
Επίσης, κάτι που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη είναι ότι για πολλούς Ιάπωνες, ο καφές είναι κάτι που αγοράζεται στους αυτόματους πωλητές: η ποικιλία τους σε καφέ είναι πολύ μεγαλύτερη από την ποικιλία τους σε τσάι (της τάξης του 10/2) και αυτό επειδή πολλοί θεωρούν ότι ο καφές είναι κάτι που πίνεται για το σοκ και το ξύπνημα και όχι για απόλαυση.
Για το Κιτσιτζότζι, προσωπικά δεν τρελαίνομαι (είναι από τις νέο-χιπ περιοχές όπως συμβαίνει με όλο σχεδόν το Τόκιο δυτικά του Σιντζούκου) αλλά σίγουρα έχει το ενδιαφέρον του -απλώς τα δικά μου γούστα, όπως έχει γίνει μάλλον σαφές, συμπίπτουν πιο πολύ με τις περιοχές ανατολικά των ανακτόρων. Σε κάθε περίπτωση, αν έρθετε στο Τόκιο και έχετε χρόνο, θα χαρώ πολύ να τα πούμε και από κοντά.
Είναι σχεδόν κλεισμένο το ταξίδι, θα τρέξω τον Μαραθώνιο της Οσακα στις 30/10 και την επομενη θα είμαι Τόκιο για πέντε μέρες. Έχουμε καιρό μέχρι τότε, αλλά μετά την πρωινή τρεχάλα παντού στο Τόκιο (5 μέρες είναι, που να πρωτοπας κιόλας) ευχαρίστως να κανονίσουμε ένα καφέ/μπύρα το απόγευμα.
Ωραία! Στείλτε μου μήνυμα στο Facebook για να το κανονίσουμε λοιπόν.
Post a Comment