...or kami-sama (神様) in Japanese, but a reminder about social distancing is not bad either. At the Shitaya Jinja (下谷神社) Shinto shrine near Ueno.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...ή κάμι-σάμα (神様) στα ιαπωνικά, αλλά και μια υπενθύμιση για την κοινωνική απόσταση δε βλάπτει. Στον σιντοϊστικό ναό Σιτάγια Τζίντζα (下谷神社), κοντά στο Ουένο
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...don't need to worry: it doesn't say that guitars are forbidden. It says that all live is forbidden because at that spot the pavement is narrow and when they busk, the Japanese often set a whole super show with many instruments, stands, sound systems, someone shooting video etc.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...δεν χρειάζεται να ανησυχούν: δεν λέει ότι απαγορεύεται η κιθάρα. Απαγορεύονται όλα τα λάιβ γιατί στο συγκεκριμένο σημείο το πεζοδρόμιο είναι στενό και οι Ιάπωνες όταν βγαίνουν να παίξουν στον δρόμο συχνά στήνουν ολόκληρη υπερπαραγωγή με πολλά όργανα, σταντ, ηχητικά, κάποιον που τραβάει βίντεο κ.λπ.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
I didn't know it before I came to Japan but it does have a Greek name so it's certainly eaten there but I never had. Here, with the name "katsuo" (鰹/カツオ), skipjack tuna has become one of my favorite foods (not "fish" -"food", period!) especially when it's cooked "zuke-yaki" (漬け焼き) i.e. broiled after having been marinated in soy sauce, mirin sweet sake and ginger. Here, before this happens, in Ueno's fish market.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Δεν την ήξερα πριν έρθω στην Ιαπωνία αλλά διαθέτει ελληνικό όνομα (παλαμίδα) οπότε σίγουρα τρώγεται και εκεί όμως δεν την είχα φάει ποτέ. Εδώ, με την ονομασία "κατσούο" (鰹/カツオ) έχει γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα μου φαγητά (όχι "ψάρια", φαγητά -τελεία!) ειδικά όταν είναι μαγειρεμένη σε στιλ "ζούκε-γιάκι" (漬け焼き) δηλαδή μαριναρισμένη σε σόγια, γλυκό σάκε μιρίν και τζίντζερ και ψημένη στον φούρνο. Εδώ, πριν γίνει αυτό, στην ψαραγορά του Ουένο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...when they were not wearing armor, used to wear hakama (袴) a very wide pair of trousers -riding chaps. But he is Japanese (that's why he is writing it in Japanese) so he probably knows best.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...όταν δεν φορούσαν πανοπλίες φορούσαν χακάμα (袴), μια πολύ φαρδιά παντελόνα-κιλότα ιππασίας. Αλλά αυτός είναι Ιάπωνας (γι αυτό και το γράφει και στα ιαπωνικά άλλωστε) οπότε μάλλον ξέρει καλύτερα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Popular enough to have their own cleaning and repair shops. This one in Yurakucho Station, next to Ginza.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Τόσο δημοφιλή ώστε να έχουν ειδικά καθαριστήρια και συνεργεία. Αυτό στον σταθμό του Γιουρακουτσό, δίπλα στην Γκίνζα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Decoration at a restaurant but I thought I'd post it for the opportunity to say that catfish (namazu/鯰) have a special place in the Japanese mind because according to a myth, it's a giant catfish that causes earthquakes in Japan. So it won't shake -and shake the islands with it- the deity Takemikazushi (建御雷神) enshrined at the Kashima Jingu (鹿島神宮) shrine in Ibaraki has pinned it down with a stone; martial artists know well the deity and the shrine which is a martial arts' mecca.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Διακοσμητικό σε ένα εστιατόριο αλλά είπα να το βάλω για να έχω την ευκαιρία να πω ότι τα γατόψαρα (ναμάζου/鯰) έχουν μια ειδική θέση στη συνείδηση των Ιαπώνων γιατί υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι είναι ένα γιγάντιο τέτοιο γατόψαρο αυτό που προκαλεί τους σεισμούς στην Ιαπωνία. Και προκειμένου να μην κουνιέται και κουνάει και τα νησιά, έχει βάλει επάνω του μια πέτρα ο θεός Τακεμικαζούσι (建御雷神) που λατρεύεται στον ναό Κάσιμα Τζίνγκου (鹿島神宮) στο Ιμπαράκι -οι πολεμικοτεχνίτες ξέρουν καλά και τον συγκεκριμένο θεό και τον ναό που θεωρείται μέκκα των πολεμικών τεχνών.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
More like graphic arts: Let's stop walking while watching our smartphone says the message -and shows the picture if you watch it carefully. In Japanese the word is "aruki-sumaho" (歩きスマホ) with "aruki" meaning "walking" and "sumaho", "smartphone". At a station platform where aruki-sumaho can be particularly problematic for obvious reasons.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Γραφικές τέχνες, περισσότερο: Ας σταματήσουμε να περπατάμε κοιτώντας το κινητό μας, λέει το μήνυμα -και δείχνει η εικόνα αν την προσέξει κανείς καλύτερα. Στα ιαπωνικά η λέξη είναι "αρούκι-σουμάχο" (歩きスマホ) όπου το "αρούκι" σημαίνει "περπατώντας" και το "σουμάχο", "σμάρτφον". Στην πλατφόρμα ενός σταθμού τρένου, εκεί που το αρούκι-σουμάχο μπορεί να γίνει ιδιαίτερα προβληματικό για προφανείς λόγους.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
My favorite type of landscape -in Tokyo as in everywhere else. At Ueno's Ameyoko market.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Το αγαπημένο μου στιλ τοπίου -στο Τόκιο όπως και οπουδήποτε αλλού. Στην αγορά Αμεγιόκο στο Ουένο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση στην Ιαπωνία, επειδή πρωτοήρθα καλοκαίρι και τις έβλεπα παντού: μεσήλικες και ηλικιωμένες Γιαπωνέζες με τέτοια σκιάδια που καλύπτουν όλο τους το πρόσωπο. Και από την αρχή μου κόλλησε το "Νταρθ Μπάατσαν", όπου "μπάατσαν" σημαίνει "γιαγιά"· δεν είπα ότι είναι ιδιαίτερα αστείο αλλά μετά από 12 χρόνια δεν μπορώ να τις σκεφτώ αλλιώς!
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...a group of archers in Nihonbashi, wouldn't had been something worth mentioning. The funny thing is that today, 500 years later, it still isn't -for the Japanese, at any rate.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...μια ομάδα από τοξότες στο Νιχονμπάσι, δε θα ήταν κάτι άξιο λόγου. Το αστείο είναι ότι ακόμα και σήμερα, 500 χρόνια μετά, ακόμα δεν είναι -για τους Ιαπωνες, τουλάχιστον.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
There is a general belief that when it comes to green spaces, Tokyo is lacking -having grown up in Athens, Greece I don't believe this is the case but nevertheless, the Japanese are trying to add strokes of green everywhere they can, often in interiors. Here a passersby resting area at the atrium of a shops and offices complex.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Γενικά κυκλοφορεί η πεποίθηση ότι το Τόκιο πάσχει από πράσινο -έχοντας μεγαλώσει στην Αθήνα δεν το πιστεύω αλλά όπως και να 'χει, οι Ιάπωνες προσπαθούν να προσθέσουν πινελιές πράσινου όπου μπορούν, συχνά σε κλειστούς χώρους. Εδώ, σε έναν χώρο ξεκούρασης για τους περαστικούς, στο αίθριο ενός συγκροτήματος καταστημάτων και γραφείων.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
A sake we got these days: junmai-ginjo and nama (non-pasteurized) by Ura Kasumi (浦霞), one of our favorite sake breweries in Miyagi (no relation), limited edition for the season and with cherry blossoms on the label. Not just the front side but the back as well so the petals can be seen through the bottle, as if they are floating in a river's water...
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ένα σάκε που πήραμε αυτές τις μέρες: τζουνμάι-γκίνζο και νάμα (απαστερίωτο) της Ούρα Κασούμι (浦霞), ενός από τους αγαπημένους μας παραγωγούς σάκε από το Μιγιάγκι (ουδεμία σχέση), περιορισμένη έκδοση για την εποχή αυτή και με ανθισμένες κερασιές στην ετικέτα. Όχι μόνο εμπρός αλλά και πίσω, έτσι που τα πέταλα να φαίνονται μέσα από το μπουκάλι, σαν να έχουν επιπλέουν στο νερό ενός ποταμιού...
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
At the end of the season, one more huge ikebana composition at the Takashimaya department store in Nihonbashi, this time from the fourth generation head of the Shogetsu school (草月流), Akane Teshigahara (茜勅使河原). For those who want to see it again, the previous composition was here.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Στο τέλος της σεζόν, μια ακόμα τεράστια σύνθεση ικεμπάνα στο πολυκατάστημα Τακασιμάγια στο Νιχονμπάσι, αυτή τη φορά από την τέταρτης γενιάς επικεφαλής της σχολής Σογκέτσου (草月流), Ακάνε Τεσιγαχάρα (茜勅使河原). Για όσους θέλουν να την ξαναδούν, η προηγούμενη σύνθεση ήταν εδώ.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
One more of my favorite spots in Ueno Park: the Benten-do (弁天堂) temple in the Shinobazu Pond, the place where the lotuses are in the summer.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ένα ακόμα από τα αγαπημένα μου σημεία στο πάρκο του Ουένο: ο ναός Μπέντεν-ντο (弁天堂) στη λίμνη Σινομπάζου, εκεί που έχει τα νούφαρα το καλοκαίρι.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
One of my favorite spots in the park: the Kiyomizu Kannon-do (清水観音堂 ) temple with its round "Moon Pine" (Tsuki no Matsu/月の松) which Hiroshige, back in the mid-late 1850s, thought as one of the "One Hundred Famous Views of Edo" (Meisho Edo Hyakkei/名所江戸百景). I totally agree -even without the cherry blossoms.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ένα από το πιο αγαπημένα μου σημεία στο πάρκο: ο ναός Κιγιομίζου Κάνον-ντο (清水観音堂 ) με το στρογγγυλό "Πεύκο του Φεγγαριού" (Τσούκι νο Μάτσου/月の松) το οποίο ο Χιροσίγκε στα μέσα-τέλη της δεκαετίας του 1850, το θεώρησε μια από τις "Εκατό Διάσημες Θέες του Έντο" (Μέισο Έντο Χιάκεϊ/名所江戸百景). Συμφωνώ απολύτως -ακόμα και χωρίς τις ανθισμένες κερασιές.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
The most famous cherry blossom spot in eastern Tokyo and one of the most famous in all Tokyo but in a Covid variation: one lane for those going in, one for those coming out and on the sides, where normally people sit for hanami (picnic under the trees), obstacles and forbidding signs
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Το πιο γνωστό σημείο για κερασιές στο ανατολικό Τόκιο και ένα από τα πιο γνωστά σε όλο το Τόκιο αλλά σε παραλλαγή Κόβιντ: ένα ρεύμα για όσους μπαίνουν, ένα για όσους βγαίνουν και στα πλάγια, εκεί που κανονικά ο κόσμος κάθεται για χανάμι (πικνίκ κάτω από τα δέντρα), εμπόδια και απαγορευτικές πινακίδες.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
And because it is our neck of the woods, two pictures, both from Asakusa Jinja (浅草神社), the area's main Shinto shrine.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Και επειδή πρόκειται για τα μέρη μας, δύο φωτογραφίες, αμφότερες από το Ασακούσα Τζίντζα (浅草神社), τον κεντρικό σιντοϊστικό ναό της περιοχής.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...when the cherry blossom petals fall as we were saying yesterday. Here, an apprentice priest in the Ushijima Jinja (牛嶋神社), also in Mukojima, on the other side of the river, since the year 860.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...όταν πέφτουν τα πέταλα από τις κερασιές που λέγαμε εχθές. Εδώ, ένας μαθητευόμενος ιερέας στον ναό Ουσιτζίμα Τζίντζα (牛嶋神社), επίσης στη Μουκοτζίμα, στην άλλη πλευρά του ποταμιού, από το έτος 860.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Again in Mukojima, across Asakusa on the Sumida River, a small urban park with different varieties of cherry trees -the white spots you can see if you magnify the picture are the petals scattered by the wind (one of the more beautiful -and often overlooked outside Japan- aspects of cherry blossoms.)
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Και πάλι στη Μουκοτζίμα, απέναντι από την Ασακούσα στον ποταμό Σουμίντα, ένα μικρό αστικό παρκάκι με διαφορετικά είδη κερασιών -τα λευκά στίγματα που φαίνονται αν μεγεθύνει κανείς τη φωτογραφία είναι πέταλα που τα σκορπίζει ο αέρας (μια από τις πιο ωραίες -και όχι πολύ προβεβλημένες εκτός Ιαπωνίας- πλευρές των ανθισμένων κερασιών).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Across Asakusa, in Mukojima, many cherry trees and few people -usually Sumida Ward over there holds a whole fair in cherry blossom season including the area's geisha (see pictures from previous years) but this year, you know, Covid...
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Απέναντι από την Ασακούσα, στη Μουκοτζίμα, πολλές κερασιές και λίγος κόσμος -συνήθως ο δήμος του Σουμίντα εκεί, κάνει την εποχή των κερασιών ολόκληρο πανηγύρι που περιλαμβάνει και τις γκέισα της περιοχής (βλ. φωτογραφίες από προηγούμενα χρόνια) αλλά φέτος, Κόβιντ γαρ...
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
They are not many but of course they are in Nihonbashi too since it was the heart of Edo -and even today it remains Japan's kilometer zero/zero mile marker. And together with those of Ueno and Asakusa, I personally consider the real sign that the cherry trees have blossomed in Tokyo.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Δεν είναι πολλές, αλλά βεβαίως υπάρχουν και στο Νιχονμπάσι αφού ήταν η καρδιά του Έντο -και ακόμα και σήμερα το σημείο μηδέν της Ιαπωνίας. Και μαζί με αυτές του Ουένο και με αυτές της Ασακούσα, προσωπικά τις θεωρώ το πραγματικό σημάδι ότι οι κερασιές έχουν ανθίσει στο Τόκιο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Φέτος (δεν τα έχω δει παλιότερα) η Moleskin έφτιαξε μια ειδική σειρά, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, με θέμα τις κερασιές -όταν είσαι σε μια αγορά χαρτικών τόσο ανταγωνιστική (υπάρχουν τουλάχιστον είκοσι εταιρείες που φτιάχνουν σημειωματάρια ακριβώς όπως αυτά της Moleskin), πρέπει να κάνεις το κάτι παραπάνω για να κερδίσεις το πλεονέκτημα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
