...about how much of an everyday thing are in Japan anime and video games, here's one more hint: lip balm in a Pokémon case and lipstick in a Sailor Moon case.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...πόσο καθημερινη υπόθεση είναι στην Ίαπωνία τα άνιμε και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, μια ακόμα ένδειξη: λιπ μπαλμ σε θήκη Πόκεμον και κραγιόν σε θήκη Σέιλορ Μουν.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...met a young man with a flute, confronted each other, the young man won and Benkei became his retainer and stayed with him until the end; the young man was Minamoto no Yoshitsune (源 義経, 1159 –1189), brother of the founder of Kamakura shogunate, Minamoto no Yoritomo (源 頼朝, 1147–1199). What the legend doesn't say but Tokyo Metro does is that they met when they bumped into each other because they were too busy looking at their cellphones. (Ushikawa-maru/牛若丸 was Yoshitsune's name when he was young.)
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...συνάντησε έναν νεαρό με μια φλογέρα, αναμετρήθηκαν, ο νεαρός τον νίκησε και ο Μπενκέι έγινε ακόλουθός του και έμεινε μαζί του ως το τέλος -ο νεαρός ήταν ο Μιναμότο νο Γιοσιτσούνε (源 義経, 1159 –1189), αδελφός του ιδρυτή του σογκουνάτου της Καμακούρα, Μιναμότο νο Γιοριτόμο (源 頼朝, 1147–1199). Αυτό που δεν λέει ο μύθος αλλά η Tokyo Metro, είναι ότι συναντήθηκαν όταν έπεσαν ο ένας επάνω στον άλλον επειδή ήταν απορρροφημένοι στα κινητά τους. (Ουσικάουα-μαρού/牛若丸 ήταν το όνομα του Γιοσιτσούνε όταν ήταν μικρός.)
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...the "to" part gives it a delightfully surrealistic touch, I think.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...το "to" του δίνει μια ιδιαίτερα απολαυστική σουρεαλιστική νότα, νομίζω.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...and it's a shame because it's beautiful. It's about the message which is the first I've seen in 11 years about tattoos in public baths that makes sense; of course some will say why 6 x 6" etc. but it's a start. And by saying that "Japanese carving tattoos" (they mean wabori/和彫, the traditional tattoos not done by machine but by hand and are usually big) are completely forbidden they are saying indirectly that their problem isn't with tattoos in general but with those having the specific tattoos. I.e. what no one else is saying.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...και είναι κρίμα γιατί είναι υπέροχα. Είναι για το μήνυμα που είναι το πρώτο που έχω δει που να βγάζει νόημα σχετικά με τα τατουάζ στα δημόσια λουτρά εδώ και 11 χρόνια· βέβαια, κάποιοι θα πουν γιατί 15 x 15 κ.λπ. όμως είναι μια αρχή. Και λέγοντας ότι τα "ιαπωνικά σκαλιστά τατουάζ" (εννοούν τα ουαμπόρι/和彫, τα παραδοσιακά τατουάζ που δεν γίνονται με το μηχανάκι αλλά με το χέρι και που συνήθως είναι μεγάλα) απαγορεύονται εντελώς, λένε έμμεσα ότι το πρόβλημά τους δεν είναι τα τατουάζ γενικώς αλλά αυτοί που έχουν τα συγκεκριμένα ειδικά ειδικώς. Αυτό δηλαδή που δεν λέει κανείς άλλος.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
... probably didn't work since the sight makes you think exactly what it is: a not exactly high class girls' bar in Ueno's back streets, towards Okachimachi.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...μάλλον δεν έπιασε καθώς η εικόνα παραπέμπει ακριβώς σ' αυτό που είναι: μπαρ και δη όχι πρώτης κατηγορίας με γυναίκες στα πίσω στενάκια του Ουένο, προς το Οκάτσι-μάτσι.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...but I'll have to object on the shoes: it definitely needs boots! On the other hand, we saw him in Akihabara so maybe it's some special look from some manga; it's impressive how often this happens over there.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...αλλά έχω μια ένσταση στο παπούτσι: χρειάζεται οπωσδήποτε μπότα! Από την άλλη, τον είδαμε στην Ακιχαμπάρα οπότε ίσως να πρόκειται για κάποιο ειδικό λουκ από κάποιο μάνγκα -είναι εντυπωσιακό πόσο συχνά συμβαίνει εκεί πέρα αυτό.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...Tokyo metropolitan government reminds us the terms of the new normal: wash hands, wear mask, keep social distancing and avoid the three Cs: closed spaces with poor ventilation, crowded places with many people, close-contact settings with close-range conversations.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...η μητροπολιτική κυβέρνηση του Τόκιο μας θυμίζει τους όρους της καινούριας κανονικότητας: πλένουμε χέρια, φοράμε μάσκα, κρατάμε αποστάσεις και αποφεύγουμε τρία βασικά σημεία: κλειστούς χωρούς με κακό αερισμό, μεγάλα πλήθη και κοντινή επικοινωνία.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Azumabashi (吾妻橋) bridge connecting Asakusa and Taito ward with the area also called Azumabashi on the Sumida ward (Sumida as in the river). The colorful light up was for the games -the games didn't happen but the light up remained for us to enjoy.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Η γέφυρα Αζούμα-μπάσι (吾妻橋) που συνδέει την Ασακούσα και τον δήμο Τάιτο με την περιοχή που λέγεται επίσης Αζούμα-μπάσι του δήμου Σουμίντα (όπως το ποτάμι). Η πολύχρωμη φωταψία, ήταν για τους αγώνες -αγώνες δεν έγιναν αλλά τα φώτα έμειναν για να τα απολαμβάνουμε εμείς.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
In May, they postponed it for now and although the reasonable thing to do would be to cancel it altogether, Asakusa Jinja, the shrine holding the Sanja Matsuri, Tokyo's biggest festival, decided to have it last weekend but in a Covid-19 variations. So instead of the shrine's three big omikoshi and the neighborhoods' 150, only a big one came out and it was processed around Asakusa on a truck. The procession was: first two motorcycle policemen and a truck with the shrine's crew...
...then another truck with musicians playing special matsuri music (matsuri bayashi/祭囃子)...
...then the shrine's main omikoshi, Ichi no Miya (一之宮)...
...and in the end, the shrine's priests.
Here, I got it just at the moment it was passing in front of Kaminarimon.
(For a bigger version of these pictures both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr. For pictures of how the real Sanja Matsuri is there are four more albums there!)
Τον Μάιο το ανέβαλαν για τώρα και παρότι το λογικό θα ήταν να το ακυρώσουν, το Ασακούσα Τζίντζα, ο ναός που διοργανώνει το Σάντζα Ματσούρι, το μεγαλύτερο πανηγύρι του Τόκιο, αποφάσισε να το κάνει το περασμένο σαββατοκύριακο, σε παραλλαγή Κόβιντ-19. Έτσι λοιπόν, αντί για τα τρία μεγάλα ομικόσι του ναού και τα 150 των γειτονιών, βγήκε μόνο το ένα από τα μεγάλα και μεταφέρθηκε με φορτηγάκι σε όλη την Ασακούσα. Η πομπή πήγαινε ως εξής: Στην αρχή δύο μοτοσικλετιστές αστυνομικοί και ένα φορτηγάκι με τους ανθρώπους του ναού...
...στη συνέχεια ένα ακόμα φορτηγάκι με τους μουσικούς που παίζουν την ειδική μουσική του ματσούρι (ματσούρι-μπαγιάσι/祭囃子)...
...στη συνέχεια, το κύριο ομικόσι του ναού, το Ίτσι νο Μίγια (一之宮)...
...και τέλος οι ιερείς του ναού.
Εδώ, το πρόλαβα λίγο την ώρα που περνούσε μπροστά από το Καμιναριμόν.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr. Για φωτογραφίες σχετικά με το πώς είναι το πραγματικό Σάντζα Ματσούρι, υπάρχουν εκεί άλλα τέσσερα άλμπουμ!)
As a rule I don't write much about the sake we drink (for those interested to see what we have drank so far, there is as special album in Flickr about them) I had to mention these two though because they are one of those very good things that can happen to you in Japan. Every year, after summer and the season of the customary gifts called O-Chugen (お中元) to parents, older relatives, teachers and other important persons, various products remain in stock so they are repackaged differently and sold in very good prices. Here, for example, sake brewery Tama no Hikari (玉乃光) from Kyoto, founded in 1673 had put together one of its very good sake, of junmai daiginjo (純米大吟醸) quality with another, also a junmai daiginjo but a limited edition in a box and sold them together for 2,750 yen ($26). The first one, which we had already tried and liked (Tama no Hikari is one of our favorite brands) retails for 2,500 yen ($23.73) and the other, if it was sold separately would go for at least another 3,000 yen ($28.48). So we bought a sake we liked and for another 250 yen ($2.37) we got another one. For the record, junmai daiginjo are considered the highest quality of sake.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Γενικά δεν πολυγράφω για τα σάκε που πίνουμε (για όσους ενδιαφέρονται να δουν τι έχουμε πιει ως τώρα, υπάρχει ένα ξεχωριστό άλμπουμ στο Flickr γι αυτά). Όμως αυτά εδώ έπρεπε να τα αναφέρω γιατί ήταν από εκείνα τα πολύ ωραία που μπορούν να σου συμβούν στην Ιαπωνία. Κάθε χρόνο, μετά το καλοκαίρι και την περίοδο των εθιμικών δώρων που λέγονται Ο-Τσούγκεν (お中元) προς γονείς, μεγαλύτερους συγγενείς, δασκάλους και άλλους σημαντικούς άνθρώπους, διάφορα προϊόντα μένουν αδιάθετα οπότε συσκευάζονται διαφορετικά και πουλιούνται σε πολύ καλές τιμές. Εδώ ας πούμε, η ποτοποιΐα σάκε Τάμα νο Χικάρι (玉乃光) από το Κιότο, έτος ιδρύσεως 1673, είχε βάλει μαζί ένα από τα πολύ καλά της σάκε, ποιότητας τζουνμάι ντάι-γκίντζο (純米大吟醸) και ένα άλλο επίσης τζουνμάι ντάι-γκίντζο αλλά περιορισμένης κυκλοφορίας σε ένα κουτί και τα έδινε μαζί έναντι 2750 γεν (περίπου 22€). Το πρώτο, που το έχουμε πιει και μας αρέσει (η Τάμα νο Χικάρι είναι από τις αγαπημένες μας εταιρείες) κάνει κανονικά 2500 γεν (περίπου 20€) και το άλλο, αν πουλιόταν μόνο του θα έκανε τουλάχιστον άλλα 3000 γεν (περίπου 24€). Ήτοι, πήραμε ένα μπουκάλι που μας άρεσε και έναντι άλλων 250 γεν (2€) μας έδωσαν άλλο ένα. Σημειωτέον, τα τζουνμάι ντάι-γκίντζο θεωρούνται η ψηλότερη ποιότητα σάκε.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...the fact remains: it's a restaurant which, as the sign says, specializes in "pork, pork, pork" (ポーク, ポーク, ポーク).
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...το γεγονός παραμένει: πρόκειται για εστιατόριο που, όπως γράφει και στην ταμπέλα ειδικεύεται σε "χοιρινό, χοιρινό, χοιρινό" (ポーク, ポーク,ポーク).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...it's amazing to what lengths hotels will go to find guests.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...είναι εντυπωσιακό σε τι άκρα φτάνουν τα ξενοδοχεία για να βρουν πελάτες.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
At the end of the 19th century, when Japan was modernizing and getting its own navy, the administration had to deal with the problem of beriberi among sailors. The answer was a change in diet with the addition of beef and because Japanese people weren't used in eating beef, the navy started serving it with curry to make it more spicy. Being one of Japan's first naval bases and the home of the Imperial Navy's arsenal, Kanagawa's Yokosuka (横須賀/よこすか) became the capital of curry and this is how we ended up with sandwiches like this with a "Yokosuka Navy Curry" (よこすか海軍カレー) filling; according to the label on the right they have used the original recipe from the "Navy's Cooking Guidebook" (Kaigun Kappo-jutsu Sankosho/海軍割烹術参考書) of 1908.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η Ιαπωνία εκσυγχρονιζόταν και αποκτούσε πολεμικό ναυτικό, η κυβέρνηση χρειάστηκε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του μπέρι-μπέρι στους ναύτες. Η απάντηση ήταν αλλαγή στο διαιτολόγιο με την προσθήκη μοσχαρίσιου κρέατος και επειδή οι Ιάπωνες δεν συνήθιζαν να τρώνε μοσχάρι το ναυτικό άρχισε να το σερβίρει με κάρι για πιο πικάντικη γεύση. Ως ένας από τους πρώτους ναυστάθμους της Ιαπωνίας και έδρα του οπλοστασίου του Αυτοκρατορικού Ναυτικού, η Γιοκοσούκα (横須賀/よこすか) της Καναγκάουα έγινε και η πρωτεύουσα του κάρι και κάπως έτσι φτάσαμε σε αυτό το σάντουιτς με γέμιση "Κάρι του Πολεμικού Ναυτικού της Γιοκοσούκα" (よこすか海軍カレー) -σύμφωνα με την ετικέτα στα δεξιά, έχει χρησιμοποιηθεί η αυθεντική συνταγή από τον "Οδηγό Μαγειρικής του Πολεμικού Ναυτικού" (Καϊγκούν Κάπο-ζούτσου Σανκοσό/海軍割烹術参考書) του 1908.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...so it's time for soups or "nabe-mono" (鍋物) in which you can also add ramen in the end. Like these recommended by Endo (遠藤) one of the most unreasonably popular sumo wrestlers.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...οπότε έρχεται η εποχή για σούπες ή "νάμπε-μόνο" (鍋物) στα οποία μπορείς να προσθέσεις και ράμεν στο τέλος. Όπως αυτά που τα προτείνει ο Έντο (遠藤), ένας από τους πιο αδικαιολόγητα δημοφιλείας παλαιστές του σούμο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Asakusa is full of shops that rent kimono to tourists who want to wander around wearing them (or at least they used to rent them before Covid-19). This one also did a makeover to its façade and it isn't bad although it's in a small alley that you probably won't even find by chance. (It's on the side of the Matsuya department store.)
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Η Ασακούσα είναι γεμάτη από μαγαζιά που νοικιάζουν κιμονό στους τουρίστες που θέλουν να κάνουν βόλτες φορώντας τα (ή τουλάχιστον που νοίκιαζαν, προ-Κόβιντ-19). Το συγκεκριμένο έφτιαξε ανάλογα και την πρόσοψή του και δεν είναι κι άσχημο αν και δυστυχώς είναι σε ένα στενάκι που πιθανότατα δεν θα το βρεις ούτε κατά τύχη. (Είναι στο πλάι του πολυκαταστήματος Ματσούγια.)
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
When wee saw her, we both commented (Atsuko because she draws an I because I take pictures) that she was like a model. And immediately after that (Atsuko being Japanese and I because by now I've lived here long enough) that the way she was sitting was not correct.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Μόλις την είδαμε, σχολιάσαμε και οι δύο (η Άτσουκο επειδή σκιτσάρει και εγώ επειδή φωτογραφίζω) ότι ήταν σαν μοντέλο. Και αμέσως μετά (η Άτσουκο επειδή είναι Γιαπωνέζα και εγώ επειδή μάλλον έχω μείνει αρκετά πλέον εδώ) ότι ο τρόπος που καθόταν δεν ήταν σωστός.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...is not limited to people. For example, this broken-hearted dog says: my poop is causing trouble to everyone.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...δεν περιορίζεται στους ανθρώπους. Aυτός ο θλιμμένος σκύλος ας πούμε λέει: τα κακά μου δημιουργούν πρόβλημα σε όλους.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...English-speaking potential customers, probably remain concerned.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...οι περισσσότεροι αγγλόφωνοι δυνητικοί πελάτες μάλλον παραμένουν ανήσυχοι.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Still around Nihonbashi. It's amazing that you can still come across these settings everywhere in Tokyo, even in places filled with modern buildings. From what I'd read, one reason seems to be the very complicated legal situation surrounding real estate and inheritance.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Πάντα γύρω από το Νιχονμπάσι. Είναι εντυπωσιακό πώς εξακολουθείς να βρίσκεις τέτοιες σκηνές παντού στο Τόκιο, ακόμα και σε μέρη που είναι γεμάτα σύγχρονα κτίρια. Από ό,τι είχα διαβάσει, μια αιτία είναι το πολύ περίπλοκο νομικό καθεστώς σε σχέση με την κατοχή ακινήτων και με τα κληρονομικά.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...among the big buildings, a small sushiya, MIyako Zushi (美家古寿司) allegedly related to Hanaya Yohei (華屋與兵衛, 1799–1858) allegedly the creator of the sushi we know today as "nigiri" (にぎり/握り) or "Edo Mae" (江戸前).
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...ανάμεσα στα μεγάλα κτίρια, ένα μικρό σούσι-για, το Μιγιάκο Ζούσι (美家古寿司) το οποίο λέγεται ότι συνδέεται με τον Χανάγια Γιοχέι (華屋與兵衛, 1799–1858) ο οποίος λέγεται ότι υπήρξε ο εφευρέτης του σούσι που ξέρουμε σήμερα σαν "νιγίρι" (にぎり/握り) ή σαν "Έντο Μάε" (江戸前).
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
At a ramen-ya in Kotobuki (寿), two Mugai-ryu swordsmen are having a lunch break wearing their practice clothes; sometimes you feel that nothing has changed in this country in the last two hundred years.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Σε ένα ράμεν-για στο Κοτομπούκι (寿), δύο ξιφομάχοι της σχολής Μουγκάι-ρίου κάνουν διάλειμμα για φαγητό φορώντας τα ρούχα της εξάσκησης· μερικές φορές αισθάνεσαι ότι σ' αυτή τη χώρα δεν έχει αλλάξει τίποτα τα τελευταία διακόσια χρόνια.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
