Επειδή πολλοί ρωτάνε πώς είναι τα πράγματα στην Ιαπωνία με την επιδημία, αντιγράφω εδώ σχεδόν αυτούσιο το μέιλ που έστειλα στον αδερφό μου σήμερα, απαντώντας στην ίδια ερώτηση:
Η κατάσταση είναι πολύ πιο ήπια από ό,τι στην Ευρώπη. Παρότι λόγω σχέσεων με την Κίνα, η Ιαπωνία ήταν στην αρχή η τρίτη χώρα σε εξάπλωση (έγινε και η ιστορία με το κρουαζιερόπλοιο) πολύ γρήγορα έπεσε στη δέκατη. Αυτό έγινε αφενός επειδή εδώ ο κόσμος φοράει πολύ μάσκες έτσι κι αλλιώς (ειδικά αυτή την εποχή λόγω αλλεργιών) αλλά και επειδή τα σχολεία θα έκλειναν ούτως ή άλλως γιατί είναι το τέλος της σχολής χρονιάς (στην Ιαπωνία η σχολή χρονιά αρχίζει την 1η Απριλίου και τελειώνει στις αρχές Μαρτίου).
Αυτό που είναι πιο σημαντικό ωστόσο είναι ότι οι άνθρωποι εδώ υπακούν πολύ στους κανόνες οπότε όταν η κυβέρνηση είπε "Κάντε αυτό κι αυτό" το έκαναν αμέσως και έτσι η πορεία εξάπλωσης ανακόπηκε. Ακόμα έχουμε περίπου 50-60 νέα κρούσματα την ημέρα (η επίσημη καταμέτρηση όπως την ανακοινώνει κάθε μέρα το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο ΝΗΚ είναι εδώ) όμως σε έναν πληθυσμό 127.000.000 η αύξηση αυτή δεν είναι σημαντική και παρότι η Ιαπωνία έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα γήρανσης πληθυσμού, ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων χωρίς το κρουαζιερόπλοιο είναι κάτω από 800 και οι θάνατοι είναι μόνο 22.
Εκτός από τα σχολεία, τα δημόσια γυμναστήρια (εξ ου και δεν μπορώ πια να πάω για προπόνηση!), τις βιβλιοθήκες, τα μουσεία, και κάποιους άλλους τέτοιου τύπου χώρους μαζικής συνάθροισης, καφέ, εστιατόρια, υπηρεσίες, τράπεζες και καταστήματα λειτουργούν κανονικά και επίσης ο κόσμος χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κυρίως επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς -ειδικά στο Τόκιο πολύς κόσμος δεν έχει αυτοκίνητα και ακόμα και αυτοί που τα έχουν δεν τα χρησιμοποιούν ούτε για να πάνε στη δουλειά τους, ούτε για να πάνε για ψώνια ή για φαγητό έξω.
Συνεπώς δεν θα έλεγα ότι η ζωή μας έχει αλλάξει πάρα πολύ. Βεβαίως κάθε μέρα το θέμα είναι πρώτο στα ΜΜΕ (ο τίτλος είναι η ονομασία του ιού στα ιαπωνικά: 新型コロナウイルス) αλλά επειδή και η κάλυψη είναι ψύχραιμη, πανικός δεν υπάρχει και άρα, μπορούμε να ζούμε κατά 95% όπως ζούσαμε.
ΥΓ
Η φωτογραφία είναι από ένα φαρμακείο -η επιγραφή λέει "Μας έχουν τελειώσει οι μάσκες και το αντισηπτικό χεριών και δεν ξέρουμε πότε θα φέρουμε ξανά".
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
3 comments:
πιστευω οι ανυπαρκτες χαιρετουρες,αγκαλιες,φιλια κλπ... εχουν παιξει και αυτα τον ρολο τους
Εδώ είμαστε μάλλον τυχεροί γιατί την πάτησε πρώτη η Ιταλία και τρομάξαμε οπότε πήραμε σχετικά γρήγορα μέτρα και ιδιαίτερα διευρυμένα (το αν τα ακολουθούμε όλοι είναι άλλη ιστορία). Είδα μία μεγάλη λίστα στο Time Out από κλειστά μουσεία και δημόσιους χώρους οπότε αν έρθεις σαν τουρίστας εκεί πιθανότατα θα δεις μόνο ναούς και θα κάνεις βόλτες στην πόλη (ένας συνάδελφος είχε κλείσει να έρθει γύρω στις 10-12 Απριλίου αλλά μάλλον θα το πάει για πιο μετά). Ιδιαίτερη αίσθηση έχει η διαφορά στην αντιμετώπιση που κάνει η Ιαπωνία με τη Νότιο Κορέα και διαβάζω διάφορα για την ανάγκη καθησυχασμού λόγω Ολυμπιακών Αγώνων που φτάνει μέχρι κουκούλωμα (αλλά ακόμα είναι νωρίς, δεν ξέρεις ποιόν να πιστέψεις κι αυτά θα επαληθευτούν αργότερα). Το ανησυχητικό είναι κάτι φωτογραφίες με πλήθη που βγήκαν βόλτα στην Omotesando λες κι είναι μια οποιαδήποτε μέρα (οκ και στην Αγγλία γίνονται συναυλίες, αγώνες γεμάτοι κόσμο). Για να δούμε, προς το παρόν ένα ταξίδι που είχα για Ρώμη (!) στο τέλος του μήνα ακυρώθηκε, από την Πέμπτη δουλεύω στο σπίτι (πάλι καλά που μπορώ) και περιμένουμε να δούμε πότε θα σκάσει το κύμα σαν της Ιταλίας. Ιδωμεν.
Anonymous: Ναι, φαντάζομαι. Αν και από την άλλη, αναρωτιέμαι τι αξία έχει να μην κάνεις χειραψίες όταν κάθε πρωί είσαι επί 40 λεπτά μαζί με άλλους 200 σε ένα βαγόνι που χωράει 120.
Ηλία: Ναι, μου έκανε εντύπωση που η Ελλάδα πήγε κατευθείαν σε τέτοια μέτρα όμως φαντάζομαι είναι η λογική του πας για πολλά για να πιάσεις έστω τα βασικά. Επειδή έχω κι εγώ κάτι υποψήφιους πελάτες με τους οποίους έχω ανάλογες συζητήσεις, τους λέω ότι ακόμα το Τόκιο έχει ένα σωρό πράγματα να κάνεις: και τα εστιατόρια ανοιχτά είναι και τα καφέ και τα μπαρ το ίδιο και οι ναοί και οι κήποι και τα μαγαζιά. ΟΚ, σαφώς κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα κάνεις (ο επίσημος κατάλογος είναι στο σάιτ του Οργανισμού Τουρισμού (https://www.japan.travel/en/coronavirus/) όμως ακόμα υπάρχουν ένα σωρό και επιπλέον μπορείς να τα δεις και να τα φωτογραφίσεις με την ησυχία σου αυτόν τον καιρό. Για το θέμα του κουκουλώματος, δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο. Θέλω να πω, κάθε μέρα το NHK κάνει επίσημη καταμέτρηση η οποία είναι και διαρκώς ονλάιν (https://www3.nhk.or.jp/nhkworld/en/news/tags/82/), κάνουν ρεπορτάζ από όλη τη χώρα και κανείς δεν προωθεί τον τουρισμό, των αγώνων συμπεριλαμβανομένων -ούτως ή άλλως, αν θα γίνουν οι αγώνες δεν εξαρτάται μόνο από την Ιαπωνία, εξαρτάται και από τη ΔΟΕ και η ΔΟΕ έχει πει ότι προς το παρόν δεν αλλάζει τίποτα και θα το συζητήσουμε τον Μάιο (τουλάχιστον αυτό ήταν το τελευταίο που άκουσα: μην όντας φαν των Ολυμπιακών γενικά, δεν είμαι και σίγουρος αν έχουν πει κάτι καινούριο. Από την άλλη, αν είχαν πει κάτι καινούριο και ήταν κάτι πολύ συναρπαστικό μάλλον θα το είχα ακούσει!).
Post a Comment