...από την οποία είναι κατασκευασμένα τα ιαπωνικά γλυκά σνακ που λέγονται "φουγκάσι" (麩菓子) θα μπορούσε να είναι από μόνη της το ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της φωτογραφίας, δεδομένου του τροπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται τελευταία στη Δύση (δεν νομίζω ότι ως τώρα έχω δει έστω και ένα προϊόν χωρίς γλουτένη στην Ιαπωνία). Όταν όμως το γλυκό λέγεται "Πάντα νο Ούνκο" (パンダのうんこ), δηλαδή "κοπριά του πάντα", αναγκάζεσαι να αναθεωρήσεις. Ειδικά όταν ένα χαριτωμένο πάντα στο κουτί σου λέει "οϊσίι γιο!" (おいしいよ！) δηλαδή "Έίναι όντως νόστιμο!" Ότι έχει γεύση τσαγιού μάτσα είναι το λιγότερο: τα πάντα έχουν γεύσ τσαγιού μάτσα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
3 comments:
Τον Απρίλιο-Μάϊο του 2018, που ήμουν για διακοπές στην Ιαπωνία, θυμάμαι να έχω δει μια διαφήμισι της Amazon JP με κάτι παιδάκια και μια γιαγιά που ζύμωνε μπισκότα και τους τα μοίραζε, μ' ένα παιδάκι νάν' εντελώς λυπημένο μόλις τα είδε. Αλλά τελικά, κάτι του είπε κιαι μπορούσε κι αυτό να φάη!!!
Δεν κατάλαβα (τα Ιαπωνικά μου είναι μάλλον ανύπαρχτα), αλλά η φίλη μου η Μαρί μού εξήγησε ότι διαφήμιζε αλεύρι χωρίς γλουτένη, αν θυμάμαι καλά, μάλιστα, ήταν ρυζάλευρο. Όμως, ναι, θυμάμαι κι απ' την κουβέντα μας τότε, τα προϊόντα χωρίς γλουτένη δεν φαίνεται να είναι συνηθισμένα στην Ιαπωνία.
Αναρωτιέμαι, βέβαια, πόσα άλλωστε να είναι τα περιστατικά κοιλιοκάκης και δυσανεξίας στην γλουτένη στην Ιαπωνία. Και στην Δύσι, πάντως, το πρόβλημα μάλλον είναι λιγότερο σοβαρό απ' ότι συνήθως αφήνεται να εννοηθή, ενώ φαίνεται πως σχετίζεται και με το γεγονός ότι η βιομηχανία άρτου έχει (ή είχε) σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείψει το προζύμι, χρησιμοποιώντας μαγιά και τεχνητά διογκωτικά.
Βρήκα τη διαφήμιση (είναι αυτή σωστά;) και αναφέρεται όντως σε ρυζάλευρο αλλά μιλάει για ψωμί και αναρωτιέμαι τι γεύση θα έχει. Η διαφήμιση πάντως έχει ενδιαφέρον σημειολογικά καθώς η εικόνα που παρουσιάζει δεν είναι ιδιαίτερα ιαπωνική: το σπίτι είναι ευρύχωρο και με κήπο, υπάρχει κουζίνα με μεγάλο φούρνο, η γιαγιά ψήνει ψωμιά -τίποτα από αυτά δεν ανταποκρίνεται στη μέση ιαπωνική πραγματικότητα οπότε, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πρόκεται για αμερικανικό επιχειρηματικό όμιλο σκέφτομαι ότι ίσως πρόκειται για διαφήμιση που φτιάχτηκε προκειμένου η Amazon να καλυφθεί απέναντι στους μετόχους της ως προς την ευαισθησία της για τις ανάγκες του καταναλωτικού κοινού παρά επειδή υπάρχει κάποιο εκτεταμένο πρόβλημα.
Ομολογώ ότι το θέμα δεν με είχε απασχολήσει ποτέ όμως αφορμής δοθείσης έριξα μια ματιά στην Google αλλά δε βρήκα ιδιαίτερες αναφορές· γενικά οι Ιάπωνες παίρνουν πολύ σοβαρά το θέμα των αλλεργιών και πολλά προϊόντα σημειώνουν ξεχωριστά ποια από τα συστατικά τους μπορεί να προκαλέσουν πρόβλημα σε αλλεργικούς, οπότε αν κανείς έχει δυσανεξία στη γλουτένη μπορεί να το μάθει από εκεί. Από την άλλη, αν κανείς έχει δυσανεξία στη γλουτένη μάλλον θα πρέπει να μεταναστεύσει -ή τουλάχιστον να μην τρώει ιαπωνικό φαγητό- μια και σχεδόν τα πάντα την περιέχουν με τον έναν τρόπο ή τον άλλον.
Κοίταζα, ας πούμε, ένα μπλογκ που δίνει οδηγίες σε ταξιδιώτες που θέλουν να βρουν φαγητό χωρίς γλουτένη σε αυτό εδώ το άρθρο και το τελικό συμπέρασμα είναι για γέλια -ή για κλάματα, αν κανείς έχει πράγματι σοβαρό πρόβλημα. Θέλω να πω, αν έρθεις στην Ιαπωνία και δεν μπορείς να φας ράμεν, ουντόν, σόμπα, τονκάτσου, τέμπουρα (ή οτιδήποτε είναι παναρισμένο), οκονομιγιάκι, τακογιάκι, ό,τι έχει μίσο και ό,τι έχει σόγια, έχεις απορρίψει το 90% της ιαπωνικής κουζίνας. Το ελληνικό αντίστοιχο θα ήταν κάτι σαν "αποφύγετε ό,τι περιέχει ελαιόλαδο, ντομάτα και κρεμμύδι" -θεωρητικά μπορείς να το κάνεις, όμως αφενός οι πιθανότητες να βρεις εστιατόριο που να σε καλύψει είναι ελάχιστες και αφετέρου αυτό που θα φας δεν θα είναι "ελληνική κουζίνα".
Καλημέρα! Την θυμόμουν λίγο διαφορετική τη διαφήμιση, αλλά αυτή πρέπει νάναι. Πράγματι, Ιαπωνική κουζίνα χωρίς όλα τούτα; Χωριάτικη χωρίς ντομάτα, κρομμύδι, λιόλαδο (και φέτα); Φχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να το ψάξετε περαιτέρω!
Post a Comment