...όπως το Μαρουγό στην Ακιχαμπάρα για το οποίο είχα γράψει παλιότερα όμως το Τονκάτσου Σουγκίτα (とんかつすぎ田) στη γειτονιά μας, έχει λαμπρό μέλλον (αν και δεν είναι τόσο καινούριο: υπάρχει από το 1977) το τονκάτσοου του (εδώ και στην στάνταρ εκδοχή ρόσου-κάτσου και στην εκδοχή με το φιλέτο, το χίρε-κάτσου -πάντα τα παραγγέλνουμε έτσι ώστε να δοκιμάσουμε και τα δύο) είναι από τα καλύτερα που έχω φάει. Και απ' ό,τι φαίνεται αρχίζει να αποκτάει φήμη σιγά-σιγά γιατί όσο περνάει ο καιρός βλέπουμε όλο και πιο πολύ κόσμο να περιμένει να μπει (όπως φαίνται και από της φωτογραφίες, τα εστιατόρια αυτού του στιλ, είναι κατά κανόνα, πολύ μικρά).
ΥΓ
Μόλις έμαθα ότι το Σουγκίτα μπήκε όντως πέρσι στον Οδηγό της Μισελέν για εστιατόρια κάτω των 5.000 γεν. Γεγονός που αποδεικνύει ότι το καλό πράγμα δεν κρύβεται.
(Για τις ίδιες φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
0 comments:
Post a Comment