Η χτεσινή, τελευταία μέρα του πρωταθλήματος σούμο στη Ναγκόγια ήταν πραγματικό θρίλερ: μετά την ήττα του οζέκι Κοτοσογκίκου από τον σεκιουάκε Γκοεϊντό, όλοι περίμεναν με κομμένη την ανάσα τον αγώνα μεταξύ των γιοκοζούνα Χακουχό και Χαρουμαφούτζι καθώς αν ο Χακουχό έχανε από τον Χαρουμαφούτζι, οι Κοτοσογκίκου, Γκοεϊντό και Χακουχό θα έρχονταν ισόπαλοι με 12 νίκες και 3 ήττες και θα έπρεπε να παίξουν μεταξύ τους εκτός προγράμματος για να κριθεί ο νικητής.
Όμως ο Χακουχό δεν έχασε από τον Χαρουμαφούτζι –κέρδισε, και μαζί κέρδισε το 30ο του πρωτάθλημα. Και παρότι ο κόσμος του σούμο (όπως και κάθε άλλου επαγγελματικού αθλήματος) είναι γεμάτος αριθμούς, ο συγκεκριμένος έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί βάζει τον Χακουχό σε μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία: πριν από αυτόν μόνο άλλοι δύο γιοκοζούνα έχουν καταφέρει να φτάσουν (και να ξεπεράσουν) τα 30 πρωταθλήματα∙ πέραν αυτού είναι και οι δύο θρύλοι του μεταπολεμικού σούμο: ο Τάιχο και ο Τσιγιονοφούτζι.
Ομολογώ ότι όταν πρωτοείδα τον Χακουχό δε μου έκανε τόση εντύπωση, ίσως επειδή ήταν ο νέος γιοκοζούνα και απέναντί του βρισκόταν ο, επίσης Μογγόλος, Ασασορίου, αναμφίβολα ένας από τους πιο ταλαντούχους παλαιστές των τελευταίων χρόνων. Όμως ο Ασασορίου παραιτήθηκε πρόωρα μετά από σειρά επεισοδίων ενώ ο Χακουχό συνέχισε με χαμηλούς τόνους και με μια σταθερότητα που φανερώνει σοβαρότητα και ως προς την προπόνηση αλλά και ως προς τις βλέψεις του για το μέλλον. Και αν όλα πάνε καλά, έχει στα 29 του αρκετές προοπτικές να ξεπεράσει και τον Τάιχο και τον Τσιγιονοφούτζι και να γίνει ο μεγαλύτερος παλαιστής του σύγχρονου σούμο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
0 comments:
Post a Comment