...toilets must had been in the Edo Period (1600-1868) --here, from Toyosu Senkyaku Banrai (豊洲千客万来) an Edo-themed complex with shops, restaurants and a spa in Toyosu, next to the new wholesale fish market.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...θα ήταν οι τουαλέτες την περίοδο Έντο (1600-1868) --εδώ στο Τογιόσου Σενκιάκου Μπανράι (豊洲千客万来) ένα εμπορικό κέντρο με εστιατόρια και σπα και με θέμα το Έντο στο Τογιόσου, δίπλα στην καινούρια ψαραγορά χοντρικής.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...you can only see in Japan: we are hiring ex-sumo wrestlers --it is a restaurant serving chanko-nabe/ちゃんこ鍋, the soup sumo wrestlers eat.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...που μπορεί να δει κανείς μόνο στην Ιαπωνία: ψάχνουμε για να προσλάβουμε πρώην παλαιστές σούμο --πρόκειται για εστιατόριο που σερβίρει τσάνκο νάμπε/ちゃんこ鍋, τη σούπα που τρώνε οι παλαιστές σούμο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...two dolls from the branch of the police specialized in financial crime, are reminding us to be careful of frauds that are usually targeting the elderly.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...δύο κούκλες της ειδικής μονάδας της αστυνομίας που ασχολείται με οικονομικά εγκλήματα μας υπενθυμίζουν να προσέχουμε για τις διάφορες απάτες που συνήθως έχουν σαν στόχο ηλικιωμένους.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...(代官山) in Shibuya, Miffy from the Netherlands, as much a star in Japan as she is back home, gives her own version of the story about the tortoise and the hare.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...(代官山) της Σιμπούγια, η Μίφι από την Ολλανδία, εξίσου σταρ στην Ιαπωνία όσο και στην πατρίδα της, δίνει τη δική της εκδοχή για τον μύθο του λαγού και της χελώνας.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...I have seen in Tokyo: Morimae (森前) in Ginza.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...που έχω δει στο Τόκιο: το Μοριμάε (森前) στην Γκίνζα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
I wonder which of Yukio Mishima's works is the favorite of the gentleman driving the truck --the picture certainly hints at one.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Αναρωτιέμαι ποιο έργο του Γιούκιο Μισίμα είναι το αγαπημένο του κυρίου που οδηγεί το φορτηγό ---η φωτογραφία σίγουρα δίνει ένα στοιχείο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...I don't remember if I have posted before about the manekineko (招き猫) cats that try to bring customers in the shops. I probably have but I would post this one anyway because I love the combination of the rather disappointed face and the very optimistic message in the back.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...δε θυμάμαι αν έχω ξαναποστάρει για τις γάτες μανεκινέκο (招き猫) που προσπαθούν να φέρουν πελάτες στα μαγαζιά. Πιθανότατα έχω όμως αυτή εδώ θα την έβαζα έτσι κι αλλιώς γιατί μου αρέσει ο συνδυασμός του μάλλον απογοητευμένου ύφους με το πολύ αισιόδοξο μήνυμα από πίσω.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...in wasitsu rooms we also sit on cushions. Which sometimes are in the shape of a chunk of tuna like this one sold at a shop near the new wholesale fish market in Toyosu.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...στα δωμάτια ουασίτσου καθόμαστε και σε μαξιλάρια. Τα οποία ενίοτε είναι σε σχήμα κομματιού τόνου όπως αυτό εδώ που πουλιέται σε ένα μαγαζί κοντά στην καινούρια ψαραγορά χοντρικής στο Τογιόσου.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
And some times they really aren't in the traditional style.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Και μερικές φορές δεν είναι καθόλου παραδοσιακού στιλ!
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Wasitsu (和室) are the Japanese style rooms with tatami mats on the floor etc. These rooms need their own type of chairs that are low (because the corresponding tables are low) and without legs so they won't destroy the tatami. These chairs, however, do not always need to be in the traditional style.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ουασίτσου (和室) είναι τα ιαπωνικού τύπου δωμάτια με τα στρώματα τατάμι στο πάτωμα κ.λπ. Τα δωμάτια αυτά χρειάζονται τις δικές τους καρέκλες οι οποίες είναι χαμηλές (μια και τα αντίστοιχα τραπέζια είναι χαμηλά) και χωρίς πόδια ώστε να μην χαλάνε τα τατάμι. Όμως οι καρέκλες αυτές δε χρειάζεται να είναι πάντοτε παραδοσιακού στιλ.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...of Spider-Man and dancing bull, I first saw in Osaka; now it came to Asakusa too but I still don't get the concept. And no, I am not going to comment on the Kobe beef sushi.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...Σπάιντερμαν και ταύρου που χορεύει, τον είχα πετύχει πρώτη φορά στην Οσάκα· πλέον ήρθε και στην Ασακούσα αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει το κόνσεπτ. Και όχι, δεν πρόκειται να σχολιάσω το σούσι με μοσχάρι Κόμπε.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...in various places around Tokyo. But very seldom in stores in Ginza that sell bags. And even then, it is rather impossible that they will be pink.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...σε διάφορα μέρη του Τόκιο. Όμως πολύ σπάνια σε καταστήματα στη Γκίνζα που πουλάνε τσάντες. Και ακόμα και τότε, είναι μάλλον απίθανο να είναι ροζ. .
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...and especially in Jimbocho, the capital of (antiquarian) bookstores: cash is NG (not good)! O tempora, o mores!
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...και δη στο Τζιμπότσο, την πρωτεύουσα των (παλαιο)βιβλιοπωλείων: τα μετρητά είναι "NG" (not good)! O tempora, o mores!
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
On one hand, pizza, the apogee of Western cuisine (OK, one of them). And on the other, ramen, the apogee of Japanese cuisine (OK, one of them). And in one rare creative moment, someone from Pizza Hut and someone from the ramen restaurant chain Tenka Ippin (天下一品) from Shiga thought they would put them together. And although such experiments usually fail, this one was very good, especially with the sauce (which can't be seen in the picture) which was a thick version of the ramen's soup. Alas, it is available for a limited time only.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Από τη μια η πίτσα, ο κολοφώνας της δυτικής κουζίνας (ΟΚ, ένας από τους). Και από την άλλη τα ράμεν, ο κολοφώνας της ιαπωνικής κουζίνας (ΟΚ, ένας από τους). Και σε μια σπάνια δημιουργική στιγμή, κάποιος από την Pizza Hut και κάποιος από την αλυσίδα εστιατορίων ράμεν Τένκα Ίπιν (天下一品) από τη Σίγα σκέφτηκαν να τα βάλουν και τα δύο μαζί. Και παρότι τέτοια πειράματα συνήθως αποτυγχάνουν, το συγκεκριμένο ήταν πολύ καλό, ειδικά με τη σος (που δε φαίνεται στη φωτογραφία) που ήταν μια πηχτή εκδοχή της σούπας των ράμεν. Φευ, είναι διαθέσιμα μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
In Japanese, sour is "suppai" (酸っぱい/すっぱい/スッパイ). And there is a special pickled plum called "umeboshi" (梅干し) that is probably the most sour thing invented by man --not Japanese man, man in general, as a species. This candy is umeboshi flavored and their symbol is "Suppaiman" (スッパイマン). That is, Sourman.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Στα ιαπωνικά το ξινό λέγεται "σουπάι" (酸っぱい/すっぱい/スッパイ). Και υπάρχει ένα ειδικό δαμάσκηνο τουρσί που λέγεται "ουμεμπόσι" (梅干し) το οποίο είναι πιθανότατα το πιο ξινό πράγμα που έχει εφεύρει ο άνθρωπος --όχι ο Ιάπωνας άνθρωπος, ο άνθρωπος γενικότερα, ως είδος. Οι καραμέλες αυτές έχουν γεύση ουμεμπόσι και έχουν για σύμβολο τον "Σουπάιμαν" (スッパイマン). Δηλαδή τον Ξινάνθρωπο.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
At first I thought it was funny but it is actually quite clever: trying to keep the little animal in place, between your body and your desk, you don't slouch which means that you stay free from pain in the back of the neck and the upper and lower back.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Στην αρχή μου φάνηκε αστείο αλλά τελικά είναι πολύ έξυπνο: προσπαθώντας να κρατήσεις το ζωάκι στη θέση του, μεταξύ του σώματός σου και του γραφείου σου, δεν καμπουριάζεις και άρα γλυτώνεις από πόνους στον αυχένα, την πλάτη και τη μέση.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...it makes some sense: very good fish, chosen by the fishermen who caught them and who are feeling proud to send them to the market and eventually reach our supermarket and such. But that doesn't diminish the surrealistic shock you get when in the midst of a jumble of Japanese you see the words "PRIDE FISH".
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...βγαίνει κάποιο νόημα: πολύ καλά ψάρια, διαλεγμένα από τους ψαράδες που τα ψάρεψαν και πού αισθάνονται περήφανοι που τα στέλνουν στην αγορά και τελικά φτάνουν στο σούπερ-μάρκετ μας και τέτοια. Αλλά αυτό δε μειώνει το σουρεαλιστικό σοκ που εισπράττεις όταν μέσα σε έναν κυκεώνα από ιαπωνικά βλέπεις τις λέξεις "PRIDE FISH".
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
The girl is studying the subject of artificial intelligence (this is what the book is about); the boy, I assume, has already read it and is now contemplating it.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Το κοριτσάκι μελετάει το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης (αυτό είναι το βιβλίο που διαβάζει)· το αγοράκι, φαντάζομαι, έχει διαβάσει ήδη το βιβλίο οπότε στοχάζεται σχετικά.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
...this year too, Asakusa's Kaminarimon with snow. Shot a couple of hours before.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
...έτσι και φέτος, το Καμιναριμόν στην Ασακούσα με χιόνι. Τραβηγμένο πριν από κάνα-δυο ώρες.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
One of Asakusa's tenugui specialist shops, Some no Anbo (染の安坊) is advertising its tenugui with a tenugui depicting tenugui.
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Ένα από τα μαγαζιά της Ασαακούσα που ειδικεύονται σε τενουγκούι, το Σόμε νο Άνμπο (染の安坊), διαφημίζει τα τενουγκούι του με ένα τενουγκούι που δείχνει τενουγκούι.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
Although I lived two years in the house of a teacher of sado (茶道), the performance art some insist of calling, completely absurdly in my opinion, "tea ceremony", my knowledge on the subject remain at a very elementary level. One of the few things I know, though, is the pottery style called "Raku-yaki" (楽焼) that is related to the man who practically founded sado, Sen no Rikyu (千利休, 1522-1591) and that is among the most influential to its aesthetics, and perhaps to the broader Japanese aesthetics, even today. History aside, I always liked Raku tea bowls, and particularly black Raku (or kuro-Raku/黒楽) and I bought one when I first came to Japan, 15 years ago; as usually happens, at some point it broke, my mother in law didn't have a black one in her collection (she had a red or aka-Raku/赤楽 that I also like but not as much) and I didn't replace it until two weeks ago when I decided to get one for my birthday.
It is from a Kyoto kiln called Shoraku-gama (松楽窯) which is a branch of a bigger kiln also called Shoraku-gama but written with a different character (昭楽窯 https://shorakugama.com/), it exists since 1905 and it was and is related to Zen Buddhism teachers who were/are also potters but also with Onisaburo Deguchi (出口 王仁三郎, 1871–1948), who is known as the guru of aikido founder Morihei Ueshiba. As I usually do with the things I buy for myself, it isn't the best I could get but it is a good, decent chawan (茶碗, tea bowl) that a semi-advanced student of sado would buy --like all things in the world of sado, a Raku could easily cost ten times the 11,000 yen (about $75) it cost at Nihonbashi's Takashimaya or 100 times that or it could be priceless and exhibited at the national museum in Ueno. Regardless of the price, I liked it and it was the motivation I needed to return to my old habit of drinking a bowl of matcha every day!
(For a bigger version of this picture both in color and black and white, check my "Japan Arekore" set on Flickr).
Αν και έζησα για δύο χρόνια στο ίδιο σπίτι με μια δασκάλα σάντο (茶道), της παραστατικής τέχνης που ορισμένοι επιμένουν να αποκαλούν, εντελώς παράλογα κατά την άποψή μου "τελετή του τσαγιού", οι γνώσεις μου για το αντικείμενο παραμένουν σε πολύ βασικό επίπεδο. Ένα από τα λίγα πράγματα που ξέρω πάντως, είναι η σχολή κεραμικής που λέγεται "Ράκου-γιάκι" (楽焼) που σχετίζεται με τον άνθρωπο που πρακτικά ίδρυσε το σάντο, τον Σεν νο Ρίκιου (千利休, 1522-1591) και που είναι από τις πιο επιδραστικές στην αισθητική του, και ίσως και στην γενικότερη ιαπωνική αισθητική, ακόμα και σήμερα. Άσχετα από την ιστορία τους, οι κούπες τσαγιού Ράκου και ειδικά οι μαύρες (ή κούρο-Ράκου/黒楽) μου άρεσαν πάντοτε και αγόρασα μια όταν ήρθα στην Ιαπωνία για πρώτη φορά πριν από 15 χρόνια· όπως συμβαίνει συνήθως, κάποια στιγμή έσπασε, η πεθερά μου δεν είχε μαύρη στη συλλογή της (είχε μια κόκκινη ή άκα-Ράκου/赤楽 οι οποίες μου αρέσουν μεν αλλά όχι τόσο πολύ) και δεν την αντικατέστησα μέχρι πριν από δύο εβδομάδες που αποφάσισα να πάρω μια για τα γενέθλιά μου.
Είναι από ένα εργαστήρι στο Κιότο που λέγεται Σοράκου-γκαμα (松楽窯) το οποίο είναι παράρτημα ενός μεγαλύτερου εργαστηρίου που λέγεται επίσης Σοράκου-γκάμα αλλά γράφεται διαφορετικά (昭楽窯 https://shorakugama.com/), υπάρχει από το 1905 και είχε και έχει σχέσεις με δασκάλους του βουδισμού Ζεν που ήταν/είναι επίσης κεραμίστες αλλά και με τον Ονισαμπούρο Ντεγκούτσι (出口 王仁三郎, 1871–1948), γνωστό ως γκουρού του ιδρυτή του αϊκίντο, Μοριχέι Ουεσίμπα. Όπως κάνω συνήθως με τα πράγματα που αγοράζω για τον εαυτό μου, δεν είναι η καλύτερη που θα μπορούσα να πάρω αλλά είναι ένα καλό και αξιοπρεπές τσαουάν (茶碗, κούπα τσαγιού) που θα αγόραζε ένας ημί-προχωρημένος μαθητής του σάντο --όπως με όλα τα πράγματα στον κόσμο του σάντο, ένα Ράκου θα μπορούσε άνετα να κοστίζει δεκαπλάσια από τα 11.000 γεν που έκανε αυτό (περίπου 70€) στο Τακασιμάγια στο Νιχονμπάσι ή τα εκατονταπλάσια ή να είναι αμύθητης αξίας και να βρίσκεται στο εθνικό μουσείο στο Ουένο. Άσχετα από την τιμή μου άρεσε και ήταν το έναυσμα που χρειαζόμουν για να επιστρέψω στην παλιά μου συνήθεια να πίνω μια κούπα μάτσα κάθε μέρα!
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).
