(1173) Εκείνο το φαγητό

Το νάτο (納豆) είναι ίσως το πιο αμφιλεγόμενο φαγητό σε όλη την ιαπωνική κουζίνα. Πρόκειται για φασόλια σόγιας που υφίστανται ζύμωση με έναν συγκεκριμένο βάκιλλο και στη συνέχεια τρώγονται, συνήθως για πρωινό μαζί με ρύζι, φρέσκο κρεμμύδι και μουστάρδα. Καθώς η γεύση και η υφή του είναι αρκετά ιδιαίτερη, πολλοί Ιάπωνες το θεωρούν το απόλυτο γαστρονομικό τεστ για τους μη-Ιάπωνες: όταν συζητάει κανείς για φαγητό με κάποιον Ιάπωνα, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα ερωτηθεί είναι αν μπορεί να φάει νάτο -πολύ συχνά οι μη-Ιάπωνες απαντούν "όχι" και οι Ιάπωνες χαίρονται που επιβεβαιώθηκε ένα ακόμα στερεότυπό τους. Από την άλλη, δεν έχω δει ποτέ κανέναν, Ιάπωνα ή μη, να αγοράζει νάτο στο σούπερ-μάρκετ και όποτε έχω μείνει σε ξενοδοχείο με μπουφέ πρωινού, είναι ζήτημα να το προτιμάει το πολύ ένα 1% των πελατών, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον θέλει κάποια προσπάθεια για να το συνηθίσεις, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός σου. Για την ιστορία, ούτε κι εμένα μου αρέσει -αν και μπορώ να το φάω. 

 (Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).