Και ήταν όντως –χώρια που ο ιδιοκτήτης-μάγειρας ήταν ένας μεσήλικας μπλουζίστας με μια αρχαία Telecaster κρεμασμένη στον τοίχο και με το στέρεο να παίζει Blind Lemon Jefferson και Skip James. Τώρα το πήραν κάτι πιτσιρικάδες· το κοτόπουλο είναι ακόμα καλό αλλά όχι τόσο καλό. Και μάλλον δε θα μάθω ποτέ τι απέγινε ο μπλουζίστας.
(Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr)
0 comments:
Post a Comment