Σε όλους εσάς που ανησυχήσατε για την Ιαπωνία και που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε τις ευχές σας: σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
Σε όλους εσάς που ανησυχήσατε για την κατάσταση στο πυρηνικό εργοστάσιο: σας ζητώ ταπεινά συγνώμη.
Η Ιαπωνία επανέρχεται μέρα με την ημέρα και η καθημερινή μου ζωή έχει επιστρέψει (λίγο πολύ) εκεί που ήταν πριν τον σεισμό. Οι συγγενείς μου, έχουν κι αυτοί γυρίσει στα σπίτια τους και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να συνέλθουν και να συνεχίσουν τη δική τους καθημερινή ζωή.
Υπάρχει ένα γνωμικό στα Ιαπωνικά που λέει, περίπου «Αν πέσεις στο έδαφος, αυτό το ίδιο έδαφος είναι που θα χρησιμοποιήσεις για να σηκωθείς ξανά». Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ο ιαπωνικός λαός έπεσε σ’ αυτό το έδαφος αρκετές φορές, όμως πάντοτε κατάφερνε να σταθεί ξανά στα πόδια του.
Λέγεται ότι στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας υπάρχει πάντα η ανάμνηση των ατομικών βομβαρδισμών. Τώρα, η νέα γενιά έχει μια νέα συλλογική ανάμνηση, αυτή του καταστροφικού σεισμού της 11ης Μαρτίου. Ελπίζω στ’ αλήθεια η ανάμνηση αυτή να οδηγήσει στην ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Αν θέλετε πραγματικά να τονώσετε το ηθικό της Ιαπωνίας, αυτό που έχει πρωταρχική σημασία είναι να έρθετε και να επισκεφθείτε τη χώρα. Και επίσης, μαζί με τις πληγείσες περιοχές και τους ανθρώπους που ζουν εκεί και τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ας κρατάτε στον νου σας και τους υπόλοιπους Ιάπωνες που προσπαθούν να επιστρέψουν στην καθημερινή τους ζωή και που βοηθούν τη χώρα να συνέλθει.
Για μια ακόμα φορά, σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Συνεχίστε να μας σκέφτεστε.
Τογιάμα Άτσουκο
Σε όλους εσάς που ανησυχήσατε για την κατάσταση στο πυρηνικό εργοστάσιο: σας ζητώ ταπεινά συγνώμη.
Η Ιαπωνία επανέρχεται μέρα με την ημέρα και η καθημερινή μου ζωή έχει επιστρέψει (λίγο πολύ) εκεί που ήταν πριν τον σεισμό. Οι συγγενείς μου, έχουν κι αυτοί γυρίσει στα σπίτια τους και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να συνέλθουν και να συνεχίσουν τη δική τους καθημερινή ζωή.
Υπάρχει ένα γνωμικό στα Ιαπωνικά που λέει, περίπου «Αν πέσεις στο έδαφος, αυτό το ίδιο έδαφος είναι που θα χρησιμοποιήσεις για να σηκωθείς ξανά». Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ο ιαπωνικός λαός έπεσε σ’ αυτό το έδαφος αρκετές φορές, όμως πάντοτε κατάφερνε να σταθεί ξανά στα πόδια του.
Λέγεται ότι στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας υπάρχει πάντα η ανάμνηση των ατομικών βομβαρδισμών. Τώρα, η νέα γενιά έχει μια νέα συλλογική ανάμνηση, αυτή του καταστροφικού σεισμού της 11ης Μαρτίου. Ελπίζω στ’ αλήθεια η ανάμνηση αυτή να οδηγήσει στην ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Αν θέλετε πραγματικά να τονώσετε το ηθικό της Ιαπωνίας, αυτό που έχει πρωταρχική σημασία είναι να έρθετε και να επισκεφθείτε τη χώρα. Και επίσης, μαζί με τις πληγείσες περιοχές και τους ανθρώπους που ζουν εκεί και τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ας κρατάτε στον νου σας και τους υπόλοιπους Ιάπωνες που προσπαθούν να επιστρέψουν στην καθημερινή τους ζωή και που βοηθούν τη χώρα να συνέλθει.
Για μια ακόμα φορά, σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Συνεχίστε να μας σκέφτεστε.
Τογιάμα Άτσουκο
0 comments:
Post a Comment